Najnowsze recenzje książek

Mało jest książek które zirytowały mnie tak bardzo, a trochę ich już przeczytałem. Najbardziej przeszkadzał mi sposób prowadzenia pióra, zbyt prosty żeby nie rzec prostacki. Bardzo częste powtórzenia, odpychające od lektury. Autorowi zupełnie zabrakło warsztatu i polotu. Nie stworzył głębi, opisy były mało dokładne, zdawkowe, czynności wykonywane przez bohaterów wciąż się powtarzały śmiertelnie mnie nudząc. Tak samo jak Pat, jego życie też wydaje się być szalone, to on tu jest narratorem, moim z...

Za sprawą "Czegoś pożyczonego" po raz pierwszy spotykam się z twórczością Emily Giffin. Spotkanie to wypadło dosyć przeciętnie. Autorka nie ujęła mnie sposobem prowadzenia pióra, doborem słów, głębią przemyśleń. Nic z tego nie było mi dane. Postacie wykreowano prawidłowo, akcentując ich dominujące cechy, które zgadzały się z wypowiadanymi przez nie kwestiami i wzajemnymi interakcjami. Dialogi może nie porywały, ale uwiarygodniły bohaterów i wniosły trochę ożywienia do akcji. Fabule brakowało nap...

"Wilk stepowy" jest powieścią silnie pesymistyczną, zatem bardzo przygnębiła mnie, zdołowała, niemalże doprowadziła do depresji. A także co ważne, to coś na kształt traktatu filozoficzno-psychologicznego. Noblista niemiecki opisuje w nim krótki okres z życia wyimaginowanej postaci Harry'ego Hallera, tytułowego "Wilka stepowego". Poznajemy go gdy niewiele brakuje mu do lat pięćdziesięciu, jest schorowany (artretyzm, bóle żołądka, słabość w nogach), stracił już rodzinę, pracę a nawet dobre imię. N...

Powieść "Gdzie śpiewają raki" czyta się sercem. To przejmująca, pełna prawdy życiowej historia "dziewczyny z bagien" Kyi Clark. Wychowana na trzęsawiskach, od urodzenia obcowała z naturą, od niej czerpała nauki, stając się jej integralną częścią. Bardzo dużo wycierpiała, ojciec alkoholik, znęcał się nad całą rodziną: matką, starszym rodzeństwem i nią. Pobita przez pijaczynę i hazardzistę mama, uciekła z chaty, gdy Kya miała ledwie siedem lat. Za nią w świat wyruszyło starsze rodzeństwo, bosonog...

"Hyperion" zdumiewa zarówno ciekawym pomysłem jak i nietypową konstrukcją. Zachwyca sposobem prowadzenia pióra, słownictwem, pięknymi ale czasem strasznymi scenami wyłaniającymi się przed naszymi oczyma strona po stronie. Hyperion to planeta należąca do Hegemonii, gdzie panuje kult Dzierzby, stwora zabijającego swoich pielgrzymów. W jej kierunku zbliża się klaster migracyjny Wygnańców, którzy nie przybywają bynajmniej w celach pokojowych. Do tego zanosi się na otwarcie Grobowców Czasu, trzeba w...

Już po raz trzeci twórczość Fiodora Dostojewskiego, pochłonęła moją uwagę tak mocno, że zawładnęła mym umysłem, byłem nią wprost oczarowany. Sam sposób prowadzenia pióra, kunsztowność zawartych w dialogach opowiadań, głębokość zarówno psychologiczna jak i filozoficzna myśli zachwycały, budząc niekłamany podziw. Tytułowym Idiotą jest Książę Myszkin, postać pełna promieniującego dobra, ale i naiwności, ufności, wiary w ludzkie dobro. Jest on uosobieniem Chrystusa, a relacje innych bohaterów wzglę...

"Wampira z M-3" czytało mi się przyjemnie i lekko, a przezabawne przygody pozwalały oderwać się od szarej rzeczywistości, jednakże należy traktować je z przymrużeniem oka. Konstrukcja powieści jest bardzo luźna, to coś pomiędzy powieścią a opowiadaniami. Jej części można czytać w dowolnej kolejności, z wyjątkiem pierwszej od której należy zacząć. Język jest raczej prosty, mnóstwo w nim powtarzających się sformułowań, występują jednakże wyrazy specjalistyczne. Autor umiejętnie tłumaczy naturę w...

"Syn" Jo Nesbø, to trzymający w napięciu, pesymistyczny w przesłaniu, podejmujący trudne tematy, świetnie napisany thriller będący jednocześnie kryminałem. Jego oryginalna konstrukcja jest zaletą, ale otwarte zakończenie moim zdaniem wadą. Akcja toczy się szybko, dużo w niej zaskakujących suspensów. Mam wrażenie że mamy zbyt mało niewiadomych, od początku wiadomo kim jest złodziej życia, opisywano morderstwa. Następnie widzimy jak próbuje sobie z nimi radzić policja. Świetne pióro sprawia że po...

"Misja ambasadora" rozpoczyna trylogię zdrajcy, cykl będący kontynuacją trylogii czarnego maga. Mamy tu trzy równoległe i przeplatające się wątki dotyczące: misji Ambasadora Dannyla i jego pomocnika Lorkina, spraw Gildii Magów i Złodzieja Cery'ego. Po ulicach Imardinu grasuje tajemniczy zabójca Złodziei - dziki mag, zabija prawie całą rodzinę Cery'ego. Gildia ma swoje problemy, młodzi magowie i nowicjusze uzależniają się od nilu, niebezpiecznego narkotyku. Mistrz Dannyl, chcąc poznać nieznane ka...

"I nie spodziewaj się, że zostaniesz zbawiony przez jakąkolwiek jedną rzecz - osobę, maszynę czy bibliotekę. Zbawiaj się sam po trochu, a jeśli utoniesz, umrzyj wiedząc przynajmniej, że kierowałeś się ku brzegowi." "451 stopni Fahrenheita - to temperatura, w której papier zaczyna się tlić i płonie..." Zastanawialiście się co by było gdyby zakazano nam czytać książek, a samo posiadanie ich karane było śmiercią? Ten futurystyczny, czarny scenariusz w swym monumentalnym dziele przedstawił Ray Bra...

Tytułowy "Człowiek, który widział więcej" ma na imię Augustin, to osoba na wskroś nieszczęśliwa, bezdomny, osierocony, odtrącony przez społeczeństwo, wyśmiewany i poniżany, ciągle głodny. Posiada jednakże unikatowy dar, widzi zmarłych, tych którzy nie do końca odeszli. Nie wszystkie dusze mogą odejść, nie pozwalają im na to bliscy, nie mogący pogodzić się ze śmiercią, mający do nich żal. Augustin pracuje w brukowcu, bezduszny szef posyła go na ulicę by tam szukał materiałów, potrącony przez Hosi...

Mimo że fabuła powieści niespiesznie się toczy, tak jak życie nad Bugiem, czytało mi się ją z wielką przyjemnością. Dużo w niej prześmiesznych scen i postaci jak na przykład policjant Trembowiecki. Do tego senna, zapyziała wieś Mielnik n. Bugiem. Książkę napisano zaledwie 15 lat temu, a czułem jakbym cofnął się w czasie co najmniej dwa razy tyle. Policję przedstawiono jako nieudolną, funkcjonariuszy jako półgłówków, a metody pracy przypominały te z epoki PRL-u. Mam wrażenie że pisarka nie fantaz...

Za sprawą "Buddenbrooków" pierwszy raz zetknąłem się z twórczością Tomasza Manna. Twórczością wybitną ale i specyficzną. Ten niemiecki klasyk osadził akcję powieści w mieście Lubeka w XIX wieku na przestrzeni kilkudziesięciu lat. Opisał w niej wzloty i upadki rodu Buddenbrooków. Dane nam jest ujrzeć barwne, prawie groteskowe, w nader ciekawych ujęciach, mnóstwo postaci, a każda z nich wyróżnia się niepowtarzalnym często nietuzinkowym charakterem, co w pełni potwierdza często osobliwy sposób wy...

Drugi tom "Kronik Rodu Kane", obfituje w niezwykłe, zdumiewające, niepowtarzalne przygody. Ich pierwszoplanowymi bohaterami a jednocześnie narratorami są Sadie i Carter, nastoletnie rodzeństwo. Wplątani są po uszy w mitologię egipską, ich rodzice byli wiele znaczącymi magami, którzy wypowiadając zaklęcia o ogromnej mocy stracili życie a ich dusze czyli ba wędrują po duat, krainie zmarłych. Nastolatkowie mają za zadanie obudzić Ra, najstarsze bóstwo egipskie, boga ładu i Słońca, muszą to zrobić...

Kryminał składa się z bardzo wielu niedociągnięć, masy niespójności, ogromnej ilości nielogicznych opisów. Autor serwuje nam ich tak wiele, że nie sposób uwierzyć w tę historię. Nie jest to nawet powieść, bardziej uporządkowany opis fabuły. Jedynym plusem są nieirytujące w przeciwieństwie do tych występujących w cyklu z Joanną Chyłką postacie. Powierzchownie opisane, o dziwo wydają się być autentyczne. Czytając książkę nudziłem się niezmiernie, co chwilę moje myśli zaczynały wędrować własnymi...