Najnowsze recenzje książek

Wiedziałam już wcześniej, że "Sezon burz" był napisany po latach i trochę odstaje od sagi o wiedźminie, zarówno jeśli chodzi o główny wątek jak i warsztat pisarski. Dlatego nie sięgnęłam po niego zaraz po zakończeniu "Pani Jeziora", tylko odczekałam dość dużą ilość czasu. Aktualnie Wiesiek jest na topie, więc pomyślałam, czemu by do niego nie wrócić. W sumie mogłam tego nie robić... Saga była jedyna w swoim rodzaju. To nie była prosta historia, która prowadzi czytelnika za rękę. Każdy, kto się...

Po pierwszym tomie pt. "Gołąb i wąż" nie spodziewałam się wiele, a dostałam całkiem przyjemne young adult fantasy z fascynującym systemem magicznym. Przypominam, że tutaj magia jest jakby kolejnym żywiołem, którego się słucha, trzeba nauczyć się nad nim panować, a korzystanie z niego wymaga poświęceń. Miałam duże oczekiwania wobec kontynuacji, dlatego tom drugi kupiłam bez wahania. Niestety tutaj mechanizm zadziałał zupełnie odwrotnie. Czytałam stronę po stronie i czułam się przy tym, jakbym wc...

"Cowboy Bebop" to niesamowity tytuł, która łączy w sobie wiele pozornie kompletnie niepasujących do siebie elementów. Oto lądujemy w postapokaliptycznym świecie przyszłości, w którym ludzkość opanowała (i zaśmieciła) chyba wszystkie planety kosmosu. Jednocześnie całość ma silny klimat lat '80, kowboje walczą z gangsterami, a po wytrąceniu pistoletu z ręki wszyscy zaczynają bić się w stylu kung fu. Ten miszmasz dopełnia jazzowa muzyka i to chyba najważniejszy element "Cowboya...". Motyw przewodni...

"U stóp słowiańskiego parnasu" przeczytałam zaraz po "Śladami pierwotnych wierzeń" tego samego autora. Kilka rzeczy znalazłam powtórzonych, ale generalnie tematyka jest inna. W tej drugiej pozycji autor opowiada o religiach całego świata, a "U stóp..." skupia się już wyłącznie na słowiańszczyźnie. O samych bogach nie ma za dużo informacji, bo też ciężko czerpać z nieistniejących źródeł. Podobały mi się za to rozdziały dotyczące kultury i obyczajów Słowian, mogłam sobie chociaż w małym stopniu wy...

Piętnastoletnia dziewczynka, gwiazda pop młodego pokolenia, zakochuje się w ponad czterdziestoletnim pisarzu, wykładowcy, na nieszczęście z wzajemnością. Ta niewielka powieść (186 rozdmuchanych stron) ponoć każe czytelnikowi zastanowić się nad naturą miłości. W takim razie zgłaszam reklamację, bo żadne tego typu refleksje u mnie nie wystąpiły, może tylko dziwiłam się sama sobie, jak zdołałam to przeczytać do końca... "On i dziewczyna" jest powieścią dziwną, wywołującą dyskomfort i niesmak, jej...

Niestety. Książkę odkładam i zgaduję, że bardzo szybko o niej zapomnę. W poprzednim roku przeczytałam "Krainę zeszłorocznych choinek" tej samej autorki i zakochałam się. Wszystko tam było idealne, humor wycelowany w punkt, historie prawdziwie świąteczne, a jak to zgrabnie się ze sobą połączyło na końcu i ile łez wycisnęło! Miałam wielką nadzieję, że "Choinka cała w śniegu" też będzie taka, ale niestety tutaj do perfekcji jeszcze daleko. Jest wielu bohaterów, których na początku ciężko zapamięta...

Na ciąg dalszy „Przebudzenia powietrza” rzuciłam się jak szczerbaty na suchary. Co mogę o tym powiedzieć… Trochę się zawiodłam, ale było w miarę ok… Mój zapał zgasł, nomen omen. Skojarzenia z trylogią Bardugo są nieuniknione. Vhallę i Aldrika łączy magiczna więź. Książę jest tajemniczy, znany z okrucieństwa, upodobania do czarnego koloru, a jednocześnie wobec bohaterki niezwykle opiekuńczy. Ciągle dostajemy sprzeczne sygnały i nie wiemy, czy można mu zaufać, czy kocha dziewczynę, czy chce ją je...

"Śmierć jest wszędzie dookoła, choć zwykle umyka naszej uwadze, dyskretna i niewygodna". Piotr Duszyński zwany Witkacym przypomina mi trochę nieuchwytnego Włóczykija, który niby jest, a za chwilę go nie ma, pyka fajeczkę i balansuje na granicy dwóch światów. To postać sama w sobie szalenie interesująca, jest szamanem-detektywem z depresją i raczej niechlujnym stylem życia. Po lekturze mam wrażenie, że książka mogłaby być lepsza. Miała w sobie elementy, które bardzo mi się podobały oraz takie, k...

"Chłopak spotyka chłopaka" - to zdanie z przedniej okładki książki idealnie opisuje zawartość tego komiksu. Liceum, spotkanie, rodzące się uczucie - to składniki typowej teen dramy, tylko tyle i aż tyle, bez udziwnień. Urok "Heartstopper" tkwi w jego prostocie. Podobnie zwyczajnych historii było mnóstwo i na kartach książek, opowieści graficznych czy seriali, czy po prostu w życiu. Niezmiennie jednak wzruszają i rozczulają, bo oto obserwujemy jak ktoś odkrywa miłość po raz pierwszy. Styl autork...

Drogie panie – sznurujcie gorsety, panowie – poprawcie binokle, bo oto przenosimy się do Polski XIX wieku! Lucyna Olejniczak potrafi pisać tak, że można się zapomnieć, zatracić w lekturze. Niby pokazuje nam zwykłe wydarzenia, ot jakieś małżeństwo otwiera aptekę, a jednak wszystko wydaje się fascynujące. Co czułam podczas czytania? Ciepło, miłość, przyjaźń wobec bohaterów. Te postacie były żywe, z chęcią każdej towarzyszyłam, obchodził mnie ich los. Bardzo podobało mi się, w jaki sposób została...

Co zapamiętam z tej książki? Przede wszystkim nastoletnie dramaty (taki miały charakter, chociaż bohaterowie są dorośli, a nawet, jako postacie nadnaturalne, kilkusetletni), miotanie się pomiędzy przyjaźnią a miłością, doskonałość głównej bohaterki oraz idealny wygląd każdego mężczyzny w jej otoczeniu. Co już mi wyleciało z głowy? Yyy... fabuła? Poważnie, minęło kilka dni od lektury, a ja nie mogę sobie przypomnieć, o co tam chodziło. Dora miała jakąś wizję, była jednocześnie wampirem i wilkoła...

„Gniew Północy”, czyli ciąg dalszy „Furii wikingów”, w zasadzie niczym mnie nie zaskoczył. Jeżeli komuś spodobał się pierwszy tom, to czytając kolejną książkę Daniela Komorowskiego poczuje ten sam zachwyt i zew przygody. To lekka i dosyć prosta opowieść o wikingach, którzy tradycyjnie na zmianę plądrują i bawią się świętując zwycięstwa. To opowieść o rodzinie, a wiecie jak to z rodzinami bywa... Tak samo jak przy pierwszej części, wciąż miałam wrażenie, że historia była trochę odrealniona, a je...

"Hurt/Comfort" jest najlepszą młodzieżówką na świecie - zmień moje zdanie. "Artur nie umiał wyjaśnić. Nie umiał nawet zrozumieć. Czasami po prostu czuł rzeczy, które nie miały żadnego uzasadnienia i nadal miewał problemy z komunikowaniem ich światu. Bywały nawet momenty, gdy po prostu sam dopowiadał sobie powód, by czuć się nieco normalnie i niekiedy ostatecznie sam gubił się w tym, co jest prawdą, a co nie". Powieść o szkole średniej i to w dodatku bez fantastyki? Co w niej może być takiego.....

Święta w tym roku będą niesamowite, bo rozpoczęłam ten szalony okres z najlepszą powieścią, jaką tylko można sobie wymarzyć. Poważnie, rzućcie wszystko i czytajcie, bo "Cuda Cichej Nocy" są 10/10! W tamtym roku po raz pierwszy sięgnęłam po kilka świątecznych powieści i, nie licząc jednej perełki, mocno się nimi rozczarowałam. Za dużo w nich było dramatyzmu, chaosu, wymuszania emocji, a gdyby nie stojąca za plecami bohaterów choinka, to w ogóle nie pomyślałabym, że akcja działa się w grudniu. Br...

"Facet od infy", "ten grubas", człowiek niewidzialny... Tomek Kowalski jest odludkiem, nikt go nie interesuje, ludzie raczej wolą go grzecznie omijać niż się z nim zaprzyjaźnić. Cichy, spokojny, trochę odpychający, nie ma żadnych przyjaciół. Może ma kompleksy? Nie, prędzej uważa się za lepszego od innych, patrzy na nich z góry. Niestety jako czytelnik nie mamy wyboru, to z Tomkiem musimy odbyć tę książkową podróż, czy tego chcemy czy nie. Będzie nudno? Oj, bynajmniej... "Niewidzialny" to histor...