Najnowsze recenzje książek

Dużo tu miejsca poświęcone niczemu... Coś się zaczyna i wisi tak w powietrzu, bez celu. Nie tego oczekuję po Murakamim... Noc, ukazujące nam się w każdym podrozdziale zegary wskazują upływ czasu. Noc, która nie śpi, żyje własnym życiem. Nie ma tu ciszy i pustki. Są ludzie, są zdarzenia, są całodobowe restauracje, hotele dla par, itp. Ktoś nie śpi, nie może spać, nie chce spać - poszukuje odpowiedzi na wewnętrzne pytania, szuka siebie. Ktoś inny z kolei śpi nieustannie, już dwa miesiące i w tym...

Władza, władza, władza! Siedemnastoletnia Orchidea zostaje wybrana konkubiną cesarza. Od tej pory jej świat zmienia się diametralnie. Dziewczyna zdaje sobie sprawę ze swoich obowiązków - ma służyć cesarzowi Synu Niebios oraz Wdowie Matce, jednak Orchidea, której zmieniono imię na Jehonala to kobieta silna, odważna, która pragnie dbać również o własne przyjemności: Dzień po dniu musi planować swoje życie i żaden dzień nie może zostać zmarnowany, jeśli pragnie uniknąć samotnego życia zapomni...

Ten, kto się boi dzikiej bestii, nie powinien chodzić do lasu I znów wylądowałam w Norwegii. Tym razem doskwierał tam upał (!). Spodziewałam się kolejnego małego miasteczka, zamkniętej społeczności mieszkańców, którzy wszystko o wszystkich wiedzą, ale tym razem Fossum nam tego poskąpiła. Fabuła sama w sobie nie mrozi krwi w żyłach, choć jest interesująca. Za to dreszcze wywołują bohaterowie, szczególnie jeden - Errki: Krąży o nim wiele różnych historii, ale wątpię, żeby wszystkie były...

Taką ja mam po ojcu zasadę życiową: Boso, ale w ostrogach Stasiek, "Kozak" z Czerniakowa, warszawski Cwaniak, zabrał mnie w podróż po Warszawie okresu międzywojennego. Poznałam ul. Tatrzańską z jej charakternymi młodymi mieszkańcami. Pośmiałam się z perypetii szkolnych, zgłębiłam tajniki pracy w fabryce. Byłam na miejscowych potańcówkach i balach wyższych klas, Stasiek opowiadał o swoim młodzieńczym życiu, przyjaciołach i swoim życiowych zasadach. Dorastający chłopcy, skłonni do bójek i kielisz...

(...)duch może być dla kogoś warstwą ochronną(...) Z żalem muszę przyznać, że "Nostalgia anioła" mnie rozczarowała... Nie oglądałam ani filmu, ani nie czytałam wcześniej o tej książce, znajduje się na słynnej liście BBC, dlatego po nią sięgnęłam. Pierwsze strony mnie zaintrygowały, nie mogłam się oderwać. Ciekawy pomysł narracji, historia też zapowiadała się na bardzo interesującą: Nazywałam się Salmon, łosoś, jak ta ryba; na imię miałam Suzie. Kiedy zostałam zamordowana szóstego grudni...

II część "Sagi o Ludziach Lodu" Według wielu opinii jedna z lepszych (o ile nie najlepsza) część całego cyklu. Dla mnie jak na razie króluje część pierwsza. "Polowanie na czarownice" to część, w której znów dzieje się bardzo wiele - czytelnik nie może się nudzić i to jest wielki plus dla autorki. Jednakże jest to tom, który mnie rozczarował, np. kreacją Tengela. O ile do tej pory uważałam go za mężczyznę demonicznego, odważnego, odpowiedzialnego, wzbudzającego żądzę - o tyle po lekturze drugie...

"Owce zawsze pachną owcą" Owce powróciły w wielkim stylu! Po niesamowitej "Sprawiedliwości owiec" nie mogłam odmówić sobie drugiej części. W "Triumfie..." pojawiają się znani już bohaterowie, panna Maple, Wrzosowata, Otello i inni. Ale poznajemy też nowych, europejskich bohaterów... I znów jest miło, przyjemnie, wesoło, ale również bywa mrocznie, tajemniczo i kryminalnie. Owce i ich nowi towarzysze nie próżnują... Przed nimi stoi kolejne detektywistyczne wyzwanie. Owiany złą legenda Garou (...

Palmer, znany jako autor thrillerów medycznych, proponuje nam "Piątą fiolkę" - która moim zdaniem bardziej jest powieścią sensacyjną. Zdarzają się tu zabójstwa, leje się krew, pistoletów używa się jak widelców i noży, bijatyki itd. Palmer mnie do siebie nie przekonał tą książką... Trzech bohaterów połączonych jedną sprawą - przeszczepem organów: 1) Natalie Reyes, była biegaczka, studentka medycyny, początkujący lekarz z trudnym charakterem. W dziwnych i podejrzanych okolicznościach pozbawiona...

Dlaczego ludzie muszą być tak samotni? Jaki to ma sens? Na tym świecie żyją miliony ludzi; każdy z nich tęskni i szuka spełnienia u innych, a jednak się izoluje. Dlaczego? Czy Ziemia powstała tylko po to, by pielęgnować ludzką samotność? Haruki Murakami - mój mistrz słowa, tym razem mnie nie uwiódł... Czytając ciągle miałam wrażenie, że ktoś napisał książkę "na Murakamiego" - styl pasuje, tematyka również, ale coś jest nie tak... Tym razem znajduję zbyt wiele nic niemówiących słów, czuję się...

Myśląc o "Ulissesie" nasuwa mi się taka wizja-porównanie: oto mamy wielki, solidny stół, na nim piękny obrus, ozdobny, misternie haftowany. Na owym sole leżą opasłe tomy książek - zapis literatury i kultury światowej, który ludzkość zgromadziła do XX wieku, mamy tu geniuszy, same sławy, w tych tomach znajdują się również symbole kultury oraz wiary, słowem, wszystko, co na świecie było dotąd najlepsze, najznamienitsze, co stanowiło wzór. Przychodzi James Joyce i jednym szarpnięciem zrzuca to wszy...

Opowieść o kobiecie, która "bała się żyć naprawdę" Fikcyjna narratorka - Ewa, dziennikarka dostaje propozycję, a raczej zlecenie zebrania materiałów dotyczących Krystyny Skarbek (Christine Granville), angielskiego szpiega. Jako że są lata 80., zawirowania polityczne, Ewa zwolniona z pracy za swoje poglądy, chętnie przystała na tę propozycję, obiecując sobie przy tym odmiany jej życia. Nie spodziewała się jednak, że jej życie odmieni się aż tak bardzo... Krystyna Skarbek, kobieta o niezwykłym m...

Brutalny chiński świat widziany oczami dziecka, potem nastolatki i wreszcie, młodej kobiety. Niesamowita książka, wstrząsająca do głębi. Rządy Mao, rewolucja kulturalna, prześladowania, szykany, nędza, głód, upodlenia itp. Ludzie zostają odarci ze swego człowieczeństwa. Znana praktyka: numer zamiast nazwiska... -Dobry z pana człowiek - mówi. - Jak się pan nazywa? - Jak się nazywam? Nazywam się 905131. Już najmłodsze dzieci były szczute, szykanowane, upokarzane w imię "czerwonego słoń...

Nie wiem, co mnie podkusiło... Zamówiłam w bibliotece, odebrałam i patrzę: ciekawa okładka, może być coś dobrego, czytam: "romans historyczny" - myślę "tylko nie to", ale zaczynam czytać: jest tu jakaś magia, alchemik i laboratorium, które po nim zostało, Towarzystwo Wiedzy Tajemnej - nie jest źle. Potem zaczynają ginąć ludzie, robi się à la kryminał, jest dobrze. No a potem scena aktu miłosnego, uchowaj Boże! Powiedziałabym, że jest to raczej parodia... Tandetne, bez pomysłu, płytkie, banalne...

I znów Konrad Sejer ma co robić... Jak możemy przypuszczać, niewielkie norweskie miasteczko, zamknięta społeczność i zbrodnia. Wykrycie mordercy jest tu bardzo utrudnione, bowiem wszyscy się znają, są dla siebie sąsiadami, kuzynami, przyjaciółmi czy współpracownikami. Nawet jeśli coś wiedzą, zachowają to dla siebie. Przecież to niemożliwe, że X był zabójcą, znam go tyle lat! I tego typu stwierdzenia padają na stronach tego kryminału. Można było odnieść wrażenie, że społeczność Elvestad zos...

Otoczyli nas... Był z nami politruk Łunin... Odczytał rozkaz, że radzieccy żołnierze nie poddają się wrogom. Jak powiedział towarzysz Stalin, u nas nie ma jeńców, są tylko zdrajcy. Chłopcy wyjęli pistolety... Politruk zabronił im: "Nie wolno, chłopcy, jesteście młodzi". Ale sam się zastrzelił... A potem wróciliśmy. Wtedy już nacieraliśmy... Pamiętam małego chłopczyka. Wybiegł do nas, skądś, spod ziemi, z piwnicy i wołał: "Zabijcie moją mamę! Zabijcie! Ona kochała Niemca...". Oczy miał okrągł...