Najnowsze recenzje książek

Nie wiem, co mnie podkusiło... Zamówiłam w bibliotece, odebrałam i patrzę: ciekawa okładka, może być coś dobrego, czytam: "romans historyczny" - myślę "tylko nie to", ale zaczynam czytać: jest tu jakaś magia, alchemik i laboratorium, które po nim zostało, Towarzystwo Wiedzy Tajemnej - nie jest źle. Potem zaczynają ginąć ludzie, robi się à la kryminał, jest dobrze. No a potem scena aktu miłosnego, uchowaj Boże! Powiedziałabym, że jest to raczej parodia... Tandetne, bez pomysłu, płytkie, banalne...

"Aleja samobójców" to pierwszy kryminał wspólnie napisany przez znanego powszechnie w Polsce autora kryminałów Marka Krajewskiego oraz antropologa kultury Mariusza Czubaja. Zawsze się zastanawiałam jak to jest napisać wspólnie książkę. Ile jest w niej z autora poczytnych kryminałów, ile z antropologa. Bo niewątpliwie łączy ona obie te dziedziny. W pewnym luksusowym domu seniora, o wiele mówiącej nazwie Eden, znaleziono oskalpowane zwłoki jednego z pensjonariuszy, inwalidy jeżdżącego na wózku...

Nieśmiertelność, coś o czym marzy jawnie lub skrycie ludzkość, można ją rozpatrywać z perspektywy duchowej, kulturowej, naukowej i tej pragmatycznej czyli życiowej. Jak na razie dzięki postępowi w medycynie żyjemy coraz dłużej, ale do wieczności jeszcze droga daleka, a może w ogóle niedostępna? Jedni powiedzą, że przecież spuścizna pozostawiona następnym pokoleniem, bądź pamięć bliskich jest synonimem wiecznego życia, a drudzy zaoponują, że wspomnienia są ulotne i mogą przeminąć po jakimś czasie...

I znów Konrad Sejer ma co robić... Jak możemy przypuszczać, niewielkie norweskie miasteczko, zamknięta społeczność i zbrodnia. Wykrycie mordercy jest tu bardzo utrudnione, bowiem wszyscy się znają, są dla siebie sąsiadami, kuzynami, przyjaciółmi czy współpracownikami. Nawet jeśli coś wiedzą, zachowają to dla siebie. Przecież to niemożliwe, że X był zabójcą, znam go tyle lat! I tego typu stwierdzenia padają na stronach tego kryminału. Można było odnieść wrażenie, że społeczność Elvestad zos...

Wampiry, wampiry, anioły, wampiry, wampiry, coś w miarę normalnego ( czyt. GONE ), wampiry - mniej więcej tak wygląda moja biblioteczka, ale cóż poradzę na to, że kocham takie paranormal romance. I oto dziś kolejna recenzja książki z tego gatunku, tym razem padło na Mrocznego kochanka. Autorką tej serii ( chyba jeszcze nie wspomniałam, że Mroczny kochanek to pierwszy, jak na razie z dziesięciu, tom opowiadający historię Bractwa Czarnego Sztyletu) jest Jessica Rowley Pell Bird znana w świ...

"Ostatnia bitwa" to finałowa część serii "Opowieści z Narnii". Nadszedł czas, aby pożegnać się z magiczną krainą raz na zawsze. Przenosimy się w czasy panowania Tiriana, ostatniego króla Narnii. Kraina Aslana "przeżywa" kryzys. Wszystko za sprawą szympansa, Krętacza, który w korzystny dla siebie sposób zmanipulował osła Łamigłówka. Znalawszy lwią skórę małpa ubrała w nią osła. Oczywiście wszyscy narnijczycy biorą go za Aslana, co Krętacz perfidnie wykorzystuje. W ten sposób zaczynają się do...

"Siostrzeniec czarodzieja" to już przedostatni tom z cyklu "Opowieści z Narnii" C.S.Lewisa. Tym razem stajemy się świadkami stworzenia magicznej krainy przez samego Aslana. Główni bohaterowie Digory i Pola przenoszą się do Narnii za pomocą magicznych pierścieni. Niestety w wyniku pewnych wydarzeń sprowadzają do niej zło - mianowicie czarownicę Jadis. Myślę, że każdy kto przeczytał choć jedną część "Opowieści..." zastanawiał się jak Narnia powstała. Do podobnych wniosków doszedł autor, więc napi...

Po przeczytaniu "Czekolady" byłam pewna, że po książki tej autorki jeszcze sięgnę. I tak się stało. Ponownie Joanne Harris zabrała mnie w wykreowany przez siebie świat na pozór realny i rzeczywisty, ale jednocześnie pełen magii. Madeleine Prasteau, zwana przez wszystkich Mado, jest główną bohaterką a jednocześnie narratorką powieści. Urodziła się i większość swojego dzieciństwa spędziła na wyspie Le Devin u wybrzeży Wandei w osadzie zwanej Les Salants. Jednak jej matka, która pochodziła z kont...

Otoczyli nas... Był z nami politruk Łunin... Odczytał rozkaz, że radzieccy żołnierze nie poddają się wrogom. Jak powiedział towarzysz Stalin, u nas nie ma jeńców, są tylko zdrajcy. Chłopcy wyjęli pistolety... Politruk zabronił im: "Nie wolno, chłopcy, jesteście młodzi". Ale sam się zastrzelił... A potem wróciliśmy. Wtedy już nacieraliśmy... Pamiętam małego chłopczyka. Wybiegł do nas, skądś, spod ziemi, z piwnicy i wołał: "Zabijcie moją mamę! Zabijcie! Ona kochała Niemca...". Oczy miał okrągł...

Wojna wyrabia szczególną zdolność do zapominania I znów o wojnie. Ale inaczej. Tak jeszcze nie było. Wojna widziana oczami kobiet, przeżywana kobiecym sercem. Książa o drobiazgach, szczegółach, które dostrzegają niemal wyłącznie kobiety. Książka o uczuciach, "a uczucia są zawsze wyrazistsze. Zawsze są silniejsze od faktów." Książka, której nie da się zapomnieć. Nie mogłam jej tak zwyczajnie czytać, "poczytywałam", co kilka stron, czasem co kilka zdań nawet, musiałam złapać oddech... Wstrząsała...

Wydaje się to bardzo ładne - powiedziała [Alicja], skończywszy - tylko, że dość trudne do zrozumienia! Oj, czego my tu nie mamy! Autor zabiera nas w magiczną podróż, naszą przewodniczką jest mała Alicja - dziewczę trochę głupiutkie, naiwne, ale również bardzo otwarte, poznające świat, ciekawe jego zakamarków. Uderzyło mnie to, jak doskonale Carroll oddał tok rozumowania kilkuletniego dziecka. Wraz z Alicją spotykamy tu między innymi gadające, zajmujące się swoimi małymi sprawami figury szachow...

Bo ja dalej będę pisał, a jakbym nawet już nie pisał leworęcznej spowiedzi, to będę pisał co innego, a jakbym i czego innego nie pisał, jakbym już w ogóle nie pisał, to będzie pisał kto inny Jeśli założymy, że książki dzielą się na dwie kategorie: po pierwsze -na te, za których napisanie czytelnicy mogą podziękować autorowi oraz, po drugie - na te, za których przeczytanie autor powinien podziękować czytelnikom, utwór J.Pilcha zalicza się zdecydowanie do tej drugiej... Jak wspomina sam auto...

Jodi Picoult... Hm... Mam problem z umiejscowieniem jej na mojej mapie pisarzy. "Przemiana" to nasze czwarte spotkanie przy kawie. Po "Dziewiętnastu minutach" i "Bez mojej zgody" byłam pełna entuzjazmu, lecz sięgnęłam po "Deszczową noc" i jej notowania spadły - rozczarowałam się, zaczynałam wątpić. Jednak "Przemiana" sprawiła, że poprzednią książkę uznałam za lekką słabość. Czyli Picoult nadal bardziej na plus. Ale mój problem z Picoult nadal się nie rozwiązał. Tematy, które porusza są ważne, c...

Mądrość to wielki dar, ale i wielki ciężar zarazem. Rozum bardziej niż bieda i bogactwo dzieli ludzi i czyni ich wrogami lub przyjaciółmi. Choć byłby nie wiem jak dobry, człowiek mądry musi pamiętać, że roztropność nie zaskarbi mu miłości tych, co rozum mają nieco słabszy. Niesamowita... genialna... Wszelkie recenzje czy opisy tej książki wypadną bardzo blado na jej tle... "Pałac kobiet" to znakomite studium człowieka - jego duszy i natury; skarbnica wiedzy i mądrości; nauczyciel, ale nauczyci...

(...) tak jak człowieka można kochać na więcej niż jeden sposobów, tak istnieje więcej niż jeden sposób kochania książek. "Ex libris" to nie tyle "intelektualna autobiografia", co spowiedź Anne Fadiman-czytelnika. Już od pierwszych stron wyczuwa się miłość i szacunek, jakimi autorka darzy książki. Traktuje je jako starych, dobrych przyjaciół (zakup, polowanie na nowe książki mają dla Fadiman niewielkie znaczenie, liczy się przede wszystkim opieka i dbanie o te, które już posiada). Jest miłośn...