Najnowsze recenzje książek

Po kilku latach wracam do wybornej twórczości Prusa. Szczególnie cenię jego nowele. Świetnym przykładem są "Pojednani", realistyczny utwór pełen humoru, w którym autor zawarł bardzo pozytywne przesłanie. Sielski, lekki klimat przeciwważą opisy biedy i trudów życia czwórki warszawskich studentów. Pochodzący z Hrubieszowa twórca po krótce opisuje tych młodzików, podrywy i lekkomyślność Kwiecińskiego, zdecydowanie i siłę charakteru Łukaszewskiego, pracowitość, godność osobistą a przy tym biedę Gr...

"Metro 2035" to nie tylko mroczna, futurystyczna wizja, to przede wszystkim książka o Rosji. Przepełniona pesymizmem, goryczą, smutnymi stwierdzeniami. Mieszkańcy metra tak samo jak Rosjanie są uwięzieni, pierwsi pod ziemią drudzy w granicach państwa. Lecz ta granica mieści się w ich głowach. Biernie godzą się na wszystko co ich spotyka, bo gdzieś tam nie ma już życia, ani w Londynie ani w Paryżu. Ostatnim który wierzy w życie poza metrem jest Artem, bohater którego poznaliśmy już w "Metrze 2033...

W końcu, ostatnia powieść z sagi o Fjällbace za mną. Po raz kolejny nie miałem przed sobą kryminału ale powieść obyczajową. Przegadaną, nudnawą, miałką, ale o dziwo przyjemną. Podobnie jak w retrospekcji z 1985 roku, tak i trzydzieści lat później w tym samym miejscu ten sam człowiek o imieniu Harald znajduje zwłoki czteroletniej dziewczynki Linnei. Dziecko mieszkało na tym samym gospodarstwie co poprzednia ofiara, także czterolatka. Kto zabił te niewinne pociechy? I czy na pewno to ta sama osob...

Historia przedstawiona przez Katarzynę Puzyńską nie porwała mnie. Autorce brakuje wyrafinowania w operowaniu słowem. Nie jest to twórczość wysokich lotów. Akcja toczy się bardzo ospale, wszystko robi wrażenie dużej statyczności. Pisarce znów zdarza się całkiem bez polotu opisywać myśli postaci. Co tylko wydłuża powieść. Tym razem akcja przenosi się do Złocin i tamtejszych trzech dworków oraz tytułowego "Domu czwartego". Atmosfera jedynie od czasu się zagęści, gdy Róża Grabowska znajdzie się w...

Po dłuższej przerwie wróciłem do Gaimana. "Księga cmentarna" podobnie jak inne pozycje tego wybitnego twórcy fantasy, pełna jest niesamowitości, niepowtarzalnego, mrocznego ale baśniowego klimatu. Książka ta stanowi przykład ogromnej wyobraźni autora, dzięki czemu czytanie sprawia wielką przyjemność. Dziecko a właściwie roczne niemowlę cudem ucieka z domu przed Jackiem, który morduje mu rodziców i siostrę. Bobas dostaje się na cmentarz, otrzymuje tam swobodę cmentarza i staje się jego mieszkańc...

Poezja noblistki czerpie z prostych środków. Z pozoru wydaje się być bardzo czytelna, wersy składają się ze słów często spotykanych, zrozumiale ułożonych, przebija się przez to duża skromność poetki. A jednak każdy z wierszy zmusza do refleksji nad porządkiem natury, przemijaniem, naszą kruchością, ciągłymi zmianami zachodzącymi tu i teraz ale i tam i wtedy. "Dwukropek" to krótki tomik składający się z zaledwie siedemnastu dwustronicowych wierszy. Szymborska z finezją bawi się słowem, przy okaz...

Tytułowa bohaterka Kate Sedgwick to pełna entuzjazmu, szalonych pomysłów, seksapilu, młodzieńczej energii osiemnastolatka której z twarzy uśmiech nigdy nie znika. Nawet gdy zmienia się w ledwo tlący promyczek. Kate pochodzi z kalifornijskiego San Diego z nieszczęśliwej rodziny. Oziębła mama nie okazała jej wystarczająco dużo miłości, tata odszedł od nich, a protagonistka sama zajmowała się niepełnosprawną siostrą. Wyjeżdża na studia do Grant położonego w Minnesocie tam poznaje Kellera w którym z...

Czytając drugą część baśniowej sagi, cierpiałem niewypowiedziane katusze. Akcja "Dworu mgieł i furii" posuwała się tak leniwie że z trudem się na niej koncentrowałem. A to za sprawą setek jeśli nie tysięcy powtórzeń, w których główną rolę grała Feyra. To na jej postaci i losie skupiała się fabuła. Na okropnych mękach przez jakie przechodziła zmaltretowana, sponiewierana wydarzeniami poprzedniej części sagi jej dusza. Te wynurzenia z czasem mocno mnie męczyły, tym bardziej że przez pierwsze sto...

Przyznam choć niechętnie że przerwa od ostatnio czytanego tomiku wierszy jest bardzo duża. Nie pamiętam już tytułu, nawet roku. "Piękno Utajone" czyli "szept duszy ludzi tamtej strony dnia", to dla mnie wyjątkowy zbiór. Zawiera w sobie twórczość ośmiu osób po kryzysach psychicznych. Większość z nich znam osobiście, tym trudniej o moją obiektywną ocenę. Jednak za sprawą "Piękna Utajonego" ja również po aż siedmioletniej przerwie wróciłem do pisania wierszy. Twórcy prezentują bardzo różny poziom...

Czytając "Syrenę" z każdym kolejnym akapitem stawałem się coraz bardziej głodny. A to wszystko za sprawą smakowitych opisów wyszukanych dań, czynionych przez protokolanta. Nowela w nader humorystyczny sposób opisuje scenę z zebrania sędziów pokoju. Owa instytucja działała w carskiej Rosji i odpowiadała za zasądzanie kar wobec obywateli. Członkowie komisji sędziowskiej a w szczególności protokolant, uwielbiają smaczne jedzenie, polowania, wszelkie przyjemności cielesne, wiodą bardzo wygodne życ...

"Będzie bolało" to jak już wiadomo z podtytułu dziennik lekarza - ginekologa i położnika. Autor opisuje w nim swoją pracę, od posady stażysty, poprzez rezydenta aż do starszego rezydenta. Warunki w jakich funkcjonuje, na pierwszy rzut oka wydają się być nie z tego świata. Bo czy wyobrażacie sobie 97-godzinny tydzień pracy. Harówki w dzień i noc, kiepsko płatnej za którą w końcu właściwie nikt ci nie podziękuje. A jeśli jest się położnikiem, tryskająca na ciebie krew stanie się przykrą normą. A t...

Za sprawą "Podpalacza" po raz drugi spotykam się z twórczością Wojciecha Chmielarza. Powieść wciąga już od pierwszych stron, to znakomicie napisany kryminał, mocno zakotwiczony w polskiej rzeczywistości. Jak przez kalkę odzwierciedla nas Polaków, z licznymi przywarami i słabościami. Autor ma nieprzeciętny dar do dawania swym postaciom życia, to także za sprawą postaci z krwi i kości powieść jest tak znakomita. A interakcje jakie między nimi zachodzą wyglądają zupełnie naturalne. Jest to bardzo...

"Świat bez końca" to druga powieść Kena Folletta, którą z ogromną przyjemnością czytałem. Miałem przed sobą dzieło wybitne, opasłe bo ponad dziewięćset-stronicowe, znakomicie rozplanowane i skonstruowane. Mniej statyczne od pierwszej części cyklu, opisy już nie były tak szczegółowe, ustąpiły na rzecz dialogów. Te pasują do postaci, zgrabnie popychając akcję. Konstrukcja bohaterów jest świetna, zachowują się naturalnie, ich decyzje zawsze wynikają z konkretnych pobudek. A każdy z nich ma trochę i...

Druga część cyklu z Eberhardem Mockiem, "Koniec świata w Breslau" jest jeszcze bardziej mroczna niż jej poprzedniczka. W związku z czym pozycję czytało mi się jak po grudzie. Postać Mocka przedstawia się iście diabolicznie. Otóż to zapijaczony, zjadliwy egocentryk, damski bokser, zazdrośnie kontrolujący żonę. Na obronę, nieco sankcjonującą taką kreację i rolę jaką odgrywa, dodam że jest bardzo zdolnym śledczym. Prowadzącym dochodzenie w sprawie serii brutalnych zabójstw. Morderca pozostawia na...

W tej krótkiej nowelce Czechow z charakterystycznym dla siebie poczuciem humoru, opisuje rosyjską seksualność. Otóż tytułowym "Dziełem sztuki" jest kandelabr z dwiema rzeźbami na piedestale przedstawiającymi kobiety w strojach Ewy, we fikuśnych pozach i filuternie się uśmiechające. Z tym drobnym dziełem ciągłe są jakieś kłopoty, ale nie zdradzę wam jakie, zbyt krótka to nowela. Jak zwykle zwięzły, rzeczowy sposób pisania, umiejętność tworzenia prawdziwie ludzkich postaci, plus lekki, miły klimat...