Najnowsze recenzje książek

Głównymi atutami "Wojny w blasku dnia" są lekkie pióro, wartka akcja, mocne napięcie, zwięzłe opisy. A najważniejsze wady dla mnie to: słabe dialogi, powielanie schematów narracyjnych, liczne nieścisłości. Z każdą stroną powieść wciągała mnie coraz bardziej a autor przeniósł w całkiem inną rzeczywistość, tak więc zacząłem powtarzać nie tylko w myślach, poznane tu słowa: Everam, Alagai, Dama'ting, Hora. Od początku, czułem że nów i wielka wojna z demonami zbliża się. Postacie mają niewiele wspó...

Wraz ze zbiorem opowiadań "Zniknięcie słonia" zacząłem doceniać nieskazitelnie piękne pióro Haruki Murakamiego. Dotąd nudziły mnie opisy zwyczajnego życia i codziennych czynności. Po raz pierwszy się nimi rozkoszowałem, sprawiały że i ja doceniłem zwyczajność, brak dramatyzmu. A jeśli chodzi o magię odrealnionych scen, (w których tylko z pozoru wszystko staje na głowie, w istocie ma sens głębszy) to ją uwielbiam. I już marzę by wrócić do niej w następnej książce. Wielokrotnie miałem przyjemność...

"Ciemno, prawie noc" przygnębia w prawie każdym zdaniu. To pełna defetyzmu powieść, posiadająca cechy zarówno reportażu, jak i realizmu magicznego, z domieszką elementów grozy. Niewątpliwie styl pisania autorki, jej przemyślenia na temat Polaków z którymi możemy się nie zgadzać, jej wrażliwość i wyobraźnia często przyciągają uwagę czytelnika, tak się stało i w moim przypadku. Tą powieścią zacząłem przygodę z twórczością Joanny Bator, gdyby nie przygnębienie przelewające się z każdej jej karty...

"Łowcy głów" to dla mnie jedenaste literackie spotkanie z Jo Nesbø i cóż pierwsze rozczarowanie. Najbardziej rozczarowała mnie fabuła, długie opisy którym zabrakło ikry, życia, energii. W pozycji brakło klimatu, jakim mogłem sycić się w cyklu z Harrym Hole. Dialogi to jeden z niewielu atutów, brak w nich wprawdzie humoru, ale przekonują do postaci, uzupełniają ich cechy. Bohaterowie cechują się zwykłymi przypadłościami przez co są autentyczni, choć może mało atrakcyjni. Sceny cechują się wielką...

Czytając "Pana Samochodzika i skarb Atanaryka" zauważyłem że sławny później pisarz zdecydowanie nie był we formie. Że pisząc tę książkę dopiero szlifował swój warsztat. Niektóre pomysły fabularne charakterystyczne dla Nienackiego bywały ciekawe, np. ten z martwym domem w którym z niewiadomych przyczyn zapalało się światło. Jednak ich wykonanie muszę określić jako słabiutkie. Liczne długie opisy przyrody, mające wprowadzić nastrój także nudziły. Bohaterowie byli płascy, dla mnie nieciekawi, ws...

"Felix, Net i Nika oraz Pałac Snów" to pełna przedziwnych przygód, oniryczna powieść dla młodzieży. Jak zwykle w cyklu Rafała Kosika technika, informatyka i nauka przeplata się z ułańską wręcz fantazją. Niestety tej fantazji otrzymałem zbyt wiele, gdyż np. krzew parówkowy, lub udziwnione, pokręcone roboty sprawiały że historia stała się bardzo niewiarygodna. Na plus zaliczyłbym unikalny, surrealistyczny klimat wynikający z umiejętnego wkomponowywania snu i jawy, w pewnym momencie nie było pewn...

Kolejny raz King i od nowa to samo przerażenie. "Doktor sen" to kontynuacja "Lśnienia" w moim odczuciu słabsza. Powieść z jednej strony wciąga, zachwyca kunsztem wykonania i głębokością przemyśleń, z drugiej odpycha, potwornością scen, intelektualnymi sztuczkami podpowiadającymi że nic nie jest takie jakie w istocie być powinno. Że Boga nie ma a światem rządzi szatan. Mamy tu mnóstwo retrospekcji, więcej niż zwykle. Postacie przypominają sobie najgorsze chwile z życia. Te makabryczne przeżycia...

Czytając "Wróć, jeśli pamiętasz" bardzo się męczyłem. Męczył mnie nijaki styl prowadzenia pióra, bezbarwność postaci i ogólna miałkość. Brak w pozorowanych na odkrywcze myślach głębi, literackiego polotu. Autorka jedynie sygnalizowała problemy, nie wnikając w nie. Dialogi są kolejnym słabym punktem, nie tworzą postaci, nie potwierdzają ich cech w pełni. Powieść jest krótka niespełna trzystu-stronicowa. A na każdej ze stronic znajdziemy odrobinę tekstu. Czyta się ją szybko także dlatego że to ni...

Zbiór reportaży pt. "Wojna futbolowa" to kawał znakomitej literatury. Jest w nich coś magicznego, coś czego samymi oczami nie potrafimy zaobserwować. Wynika to zarówno z doskonałego zaznajomienia się z opisywanymi tematami, jak i z kunsztu wykonania. A ów kunszt polega na kwiecistym, soczystym w rzadkie wyrażenia języku. W niezwykle klarownym przedstawianiu scen np. tej w której Pan Ryszard zgubił się w mrokach zaciemnionej Tegucigalpy, stolicy Hondurasu. Jak to w reportażu, autor skupia się na...

W "Oskarżeniu" Remigiusz Mróz znów obnaża swoje braki. Nie w warsztacie, "Rzemieślnik" z Opola produkuje książki prawidłowo i nader sprawnie. Problem tkwi w tym że nie ma za wiele do powiedzenia. Choć sili się na intelektualizm, przytacza pewne fakty, brakuje analizowania ich, jakiegokolwiek komentarza. Nawet jeśli chodzi o wyrażenie jakiegoś poglądu, autor kluczy. W powieści nie ma też mowy o humanizmie, zastanowieniu się nad problemami psychologicznymi itp. Atutem większości książek Mroza jes...

"Dzienniki gwiazdowe" to nie powieść ale zbiór opowiadań, połączonych ze sobą niecodziennie odważną i inteligentną postacią Ijona Tichego. Lem sławił jego poczynania barwnie, bawiąc humorem, przerażając intelektualną konstatacją natury ludzkiej, rozpościerając przed nami futurystyczne, kosmiczne światy, których alternatywna możliwość zaistnienia jest wielce prawdopodobna. Mamy więc umysłową analizę rzeczywistości połączoną z magią wyobraźni wybitnego twórcy. Z drugiej strony jest to trudna ksi...

Do "Religii" kolekcji "Wiedzy i życia", wróciłem po ośmiu latach, by ją sobie utrwalić, wszak "repetitio est mater studiorum". Opisano tu bardzo wiele wyznań, począwszy o Religii Pierwotnych, po Judaizm, Chrześcijaństwo, Islam, Hinduizm, Buddyzm, Sikhizm, Dżinizm, Shinto, Taoizm i Konfucjanizm. Nadmieniono o najważniejszych odłamach tychże wyznań. Książkę napisano zwięźle, uchylono się od jakiegokolwiek naukowego komentarza. W tak krótkim tomie nie sposób wyłuszczyć, choćby jednego z mnogo wyst...

Zaiste "Wołanie grobu" to przygnębiająca powieść. Tak jak chyba każdy thriller, ten to także opis zła. Ludzkiego bestialstwa, odhumanizowania, bezrozumnej, bezdusznej brutalności. A co za tym idzie obezwładniającego strachu. Mamy tu ponure, pesymistyczne opisy kondycji moralnej człowieka, a więc i relacji międzyludzkich, nacechowanych, złośliwością, wrogością, chorą ambicją, podstępem. Panuje tu posępna brytyjska pogoda. W fabule znajduje się trochę za dużo nieistotnych szczegółów. Sama narracja...

Mam za sobą już trzeci numer "Historii" i wciąż jestem zachwycony tym dwumiesięcznikiem. Znów poznałem mnóstwo zadziwiających faktów, tym samym moja uboga wiedza historyczna poszerzyła się. Także dzięki czasopismu doświadczam ogromnemu głodowi wiedzy z tej dziedziny. Niektóre artykuły są mniej sensacyjne, czy też konkretne. Jak np. ten o wojnie w Syrii. Opisano w nim zwyczajne życie żołnierza. Jednak mamy i takie wspaniałe jak: "Miłość, seks i władza", czy też ten o ciekawostkach z II Wojny Świ...

Powieść "Życie Pi" Yann Martel, napisał niezwykle kwieciście, bogato przystrajając ją w barwy, zapachy, dźwięki, tak że moje doznania były unikalne. W pierwszej części mogłem zobaczyć Indie, z ich ogromną różnorodnością, tutaj szczególnie religijną i przyrodniczą. W drugiej, zajmującej dwie trzecie ilości stronic, widziałem bezkres Pacyfiku, szesnastoletniego protagonistę imieniem Piscine, w ciągle chyboczącej szalupie, z wściekle głodnym tygrysem bengalskim, zwanym Richardem Parkerem. Czy hindu...