Najnowsze recenzje książek

Pierwsze książeczki, jakie czytałam mojej Groszek, gdy była mała to były wierszyki. Podobały jej się krótkie, wesołe rymowanki i nie nudziła się nimi tak jak w przypadku długich bajek, przy których szybko traciła zainteresowanie i zaczynała ziewać, choć nie był to czas do spania. Teraz też lubi czytać wiersze, więc tę akurat książeczkę po prostu wzięła do ręki i przeczytała od początku do końca, zachwycając się śmiesznymi lub wzruszającymi historyjkami i pięknymi ilustracjami. Bajeczki te są śli...

Jeżeli chodzi o książki dla dorosłych czytam teraz bardzo trudną i pełną cierpienia opowieść o ludziach uwikłanych między innymi w wojenne losy, dlatego robię sobie przerwy i czytam w tak zwanym między czasie książki dla dzieci przeznaczone. Dzisiaj chciałabym Wam polecić piątą część ciekawej serii Kroniki Archeo, ale nie przejmujcie się, jeśli wcześniejszych części nie znacie, ja zaczęłam od piątej i doskonale odnalazłam się w sytuacji, nie było tam bowiem wielkich nawiązań do poprzednich częśc...

Moja Groszek ma 11 lat i uwielbia zwierzęta. Książeczkę, o której chcę napisać polecam z czystym sumieniem każdemu rodzicowi i dziecku w dowolnym wieku. Książek tych jest cała seria i moja córka zaczytuje się w nich już od pewnego czasu. Rysunki w książeczkach są śliczne, a każda opowieść niesie za sobą morał, naukę, dziecko może samo wyciągnąć wnioski i zrozumieć, jak należy się w danej sytuacji zachować. Opisane są tu historie pełne ciepła, miłości, wartości rodzinnych. "Dusia" to kaczuszka, ż...

"Czym jest szczęście? Czy to stan, który trwa, dopóki coś go nie zmąci? Czy tylko chwila odczuwana jako błogostan lub podniecenie zbyt ulotne, by trwało dłużej niż żywot motyla?" Takimi słowami zaczyna się druga część "Alei bzów", o której pisałam tutaj: http://asymaka.blog.interia.pl/?id=2409524 . Od razu miałam zamiar zapomnieć się w kontynuacji, ale niestety nie zawsze mogę robić to, na co mam akurat ochotę. Myślałam, że w tej części będzie sielanka, spokój, przewidywalność i nuda. A jednak b...

Lubię opowieści prawdziwe, takie z historią w tle, jednak tę akurat zaczynałam kilka razy, zanim wreszcie przekonałam się do niej i doczytałam do końca. Nie chodzi o to, że książka jest źle napisana, choć bardzo raził mnie jej język, pełen wulgaryzmów, przesady, nie podoba mi się po prostu postać Teodory sama w sobie. Jest to oczywiście moja subiektywna ocena i nikt nie musi się ze mną zgadzać, ale ja nie potrafiłabym żyć tak, jak ona. Nie spełnia się w roli matki, nie ma instynktu macierzyńskie...

Do tej książki przyciągnęła mnie jej tematyka. Akcja dzieje się po roku 1995 w dawnej Jugosławii, a ponieważ byłam we wrześniu w Chorwacji chciałam jak najwięcej dowiedzieć się o tym, jak ludzie żyli, jak sobie radzili na zgliszczach swojej ojczyzny. Cała opowieść dotyczy Bośni, a tytułowa wdowa mieszka wraz z przyjaciółmi, a nawet z obcymi ludźmi, którzy stracili dach nad głową, użycza im swojego domu. Ona sama ma tylko te cztery kąty, w wojnie zginął jej mąż, a sześcioletniego synka rozerwała...

Chciałabym polecić Wam mądrą i świetnie napisaną, w taki przystępny i zrozumiały sposób, książeczkę dla dzieci o tym, jacy byli święci zanim tymi świętymi zostali. Historyjki opowiedziane przez autorkę przybliżają nam poszczególne osoby, takie, jak na przykład święty Mikołaj. Czy nasze dzieci mają pojęcie, kim on naprawdę był, dlaczego rozdawał prezenty, co go do tego skłoniło? Może jutrzejsze Mikołajki będą dobrym pretekstem do porozmawiania z dziećmi na ten temat, może warto zakupić naszym poc...

Takiej książki jeszcze nie czytałam, zaskoczyła mnie niebywale! Z jednej strony wątek kryminalny, z drugiej niesamowita lekkość pisania o śmierci, o starzeniu się. Autor opowiada nam o tym, że nigdy nie jest się za starym na miłość, na przyjaźń, na życie. Mamy tu detektywów mniej więcej siedemdziesięcioletnich, nazywających samych siebie "00-70". Mamy w tej lekturze dużo poczucia humoru, dystansu wobec otaczającego nas świata, w przystępny sposób opisaną wiarę w to, że śmierć nie musi wcale być...

Pierwszą książką tej autorki, którą przeczytałam było "Przebudzenie". Lektura ta bardzo mi się podobała i do dzisiaj mam ją w swojej biblioteczce prywatnej, pomyślałam więc sobie, że warto zapoznać się i z innymi napisanymi przez panią Katarzynę pozycjami. Po skończeniu przygody z "Upalnym latem Marianny" wiem już na pewno, że sięgnę i po pozostałe dwie książki tej pisarki, ponieważ ich fabuła bardzo mnie zainteresowała, a historie opisane w tych książkach są niebywale ciekawe. Marianna ma 18 la...

Takiej książki poszukiwałam od dnia, gdy moja córka zaczęła pytać mnie o Boga. Chciała wiedzieć wszystko, bo pani katechetka niewiele im wtedy tłumaczyła i wyjaśniała. Szczególnie ciężko jej było przed I Komunią Świętą, formułek do nauczenia, wyklepania było mnóstwo, a moja Groszek, jak to ona, musiała wszystko rozumieć. Jak tylko potrafiłam starałam się jej pomóc, bo ona jako jedna z niewielu wiedziała po co przystępuje do komunii, na pewno nie chodziło o otrzymanie roweru, czy innych materialn...

"Aleja bzów" to miejsce, z którym związane są wspomnienia głównej bohaterki. Iza świetnie się tu bawiła za swoich dziecięcych lat, a tytułowe bzy są jej ukochanymi... Tytuł książki mimowolnie kojarzy mi się z moją ukochaną Anią Shirley. Widzę to miejsce zasypane przecudnie pachnącym kwieciem, szczególnie intensywnie chciałabym poczuć ten zapach teraz, gdy za oknem jest tak szaro, smutno, bezbarwnie... Poznajemy Izę, która ostatnio widzi wszystko w czarnych barwach. Okazuje się jednak, że jej kł...

Agnieszkę Chylińską pamiętam jeszcze z czasów zespołu O.N.A. To prawda, że śpiewała tam kilka ładnych lat temu, a mi kojarzyła się zawsze z muzyką ostrą, rockową. Skoro minęło parę wiosen miała prawo się zmienić, zresztą ulec zmianie możemy w ciągu paru chwil! Ona sama prezentowała się jako dziewczyna zbuntowana, mówiąc delikatnie. Uwielbiałam słuchać piosenki pt. "Kiedy powiem sobie dość", a jej tekst pamiętam do dzisiaj. Jednak Agnieszka zmieniła się, stała się inną osobą. Już nie ma przerwy m...

Kiedy wzięłam do ręki tę książkę nie byłam szczególnie zachwycona, ponieważ myślałam, że to będzie "tani romans", a ja za takimi lekturami nie przepadam. Z drugiej jednak strony wielokrotnie już miałam nauczkę, by nie oceniać książki po tytule, czy po okładce. I na szczęście dla mnie samej zaczęłam czytać "Perską żonę", która zaskoczyła mnie niejednokrotnie, w dodatku jak najbardziej pozytywnie. Jest to kontynuacja losów Tami z "Perskiej narzeczonej", ale ja niestety z tamtą książką nie miałam j...

Chciałabym tym razem zapoznać Was z książką niezwykłą, opowiadającą o przyjaźni małego niemieckiego chłopca z żydowską dziewczynką. Akcja toczy się na terenie Niemiec przed II wojną światową, czasy są więc niebezpieczne, podobnie jak ta niecodzienna znajomość. Z dnia na dzień staje się coraz bardziej jasne to, co czeka Żydów mieszkających na tych terenach, widać nieprzychylność najbliższych sąsiadów, słychać wyzwiska typu "śmieci" w stosunku do rodzin żydowskich, szerzy się antysemityzm. Dzieci...

Nie mogłam się doczekać najnowszej książki Katarzyny Grocholi. Byłam bardzo ciekawa, jak napisała ją, jak wcieliła się w rolę mężczyzny, bo zawsze według mnie pisała bardzo kobieco. Na początku zaśmiewałam się do łez, a że czytałam wieczorem, moje najmłodsze dzieciątko, jak też mąż śpiący obok nie byli zbytnio tą moją wesołością zadowoleni. Mi ta lektura do gustu przypadła, nie wiem, co pomyślą kobiety, które nie potrafią mieć do siebie dystansu, takie, które nie chcą pogodzić się z tym, jakie s...