Takiej książki poszukiwałam od dnia, gdy moja córka zaczęła pytać mnie o Boga. Chciała wiedzieć wszystko, bo pani katechetka niewiele im wtedy tłumaczyła i wyjaśniała. Szczególnie ciężko jej było przed I Komunią Świętą, formułek do nauczenia, wyklepania było mnóstwo, a moja Groszek, jak to ona, musiała wszystko rozumieć. Jak tylko potrafiłam starałam się jej pomóc, bo ona jako jedna z niewielu wiedziała po co przystępuje do komunii, na pewno nie chodziło o otrzymanie roweru, czy innych materialnych rzeczy. Teraz jest w piątej klasie i ciągle zadaje pytania, chce zrozumieć, chodzi do kościoła i modli się. Z kolei Miś ma religię w przedszkolu i bardzo dużo zapamiętuje, opowiada na temat Boga, co niebywale mnie cieszy. Dlatego też, gdy tylko ujrzałam tę książkę wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Co prawda więcej słuchała i zastanawiała się przy niej Groszek, Miś jeszcze niewiele rozumiał, a Laleczka dwuletnia najbardziej zainteresowana była obrazkami, szczególnie malutkimi samolocikami w książce.
"Justyn" to opowieści o przykazaniach, które napisane są w sposób dostępny, prosty, historie są poparte przykładami z życia chłopca i jego rodziny. Jest to lektura dotycząca naszych czasów, są w niej poruszone aktualne tematy, wiele przykładów z życia czy to naszego, czy naszych sąsiadów, znajomych.
Polecam każdemu rodzicowi, bo uważam, że nie tylko dziecko może się dużo z tej książki nauczyć, dowiedzieć, a najlepiej czytać ją razem z dzieckiem, analizować i tłumaczyć na bieżąco. Byłby to świetny prezent pod choinkę, dużo bardziej rozsądny niż gra komputerowa na przykład.
Cytaty:
"Nie wolno na siłę wbijać wiedzy do głowy, dzieci nie robią się od tego mądrzejsze."
"To niesamowite, że odkąd rozmawialiśmy ostatnio o 'Dziesięciu przykazaniach', stało się dla mnie dopiero jasne, jak każde z nich jest dla naszego życia ważne. Wręcz do życia konieczne."
Recenzja pochodzi z mojego bloga asymaka.blog.interia.pl
Ocena czytelników: - (głosów: 0)