Najnowsze recenzje książek

Pełna recenzja na stronie inkoholiczka.wordpress.com. Zapraszam :) Kiedy biorę w łapy coś, co ma kolorową okładkę w dzikie wzory, a w tytule słowo „reportaż” i nazwę jakiegoś innego kraju, to od razu spodziewam się lekkiej, pełnej zdjęć i anegdot opowieści w stylu literackich płodów Cejrowskiego. A tymczasem Panautor zaserwował coś zupełnie innego. Coś w stylu historyczno-społeczno-kulturalno-religijnego studium rozmaitych aspektów życia Meksykan. Od wszechobecnej tortilli, przez ciche akuszerk...

Pełna recenzja ze zdjęciami dostępna tutaj: https://inkoholiczka.wordpress.com/ Błażej zamknął się w sobie na cztery spusty, odciął całkowicie od świata i uznał kontakt z nim za zbędny a wyniszczający. I właśnie z jego perspektywy czytelnik widzi świat. Jego, któremu głupotę wynagrodzono zdolnością do wnikliwej, dziecięco szczerej i obnażającej obserwacji. Wnikającej we wnętrzności. Słowo „wnętrzności” jest tutaj kluczem, pryzmatem rozszczepiającym jasne pasmo literackiego światła na wielość m...

Pełna recenzja ze zdjęciami dostępna na inkoholiczka.wordpress.com :) Powiem szczerze, że barrrdzo lubię brać się za dzieła debiutantów. Podchodzi się wtedy do książki jako do nagiego dzieła, pozbywając się jakichkolwiek oczekiwań wobec pisarza. Po prostu – tylko Ty i tekst. Jeśli masz w sobie duszę Shieldmaiden i jesteś spragnionym literackiego, nordyckiego pieprznięcia wielbicielem wikingów, Flokiego i Mathiasa Nygårda, to mam coś dla Ciebie. Przemierzasz sobie facebooki beztrosko kłusując n...

Recenzja pochodzi z mojej strony: inkoholiczka.wordpress.com Alkoholik – słyszycie to słowo i co myślicie? Powyciągany sweter, przepita facjata, na ustach prośba o drobniaki, wymięty kaszkiet, nieobecne spojrzenie, na twarzy szczecina nie pamiętająca golarki i obowiązkowy smród wyprzedzający personę na kilka metrów. Unosząca się wokół aura dozoru kuratorskiego, patologii i przegranego życia. A co, jak wam powiem, że pić można na obcasach, pić może dziewczyna z prenumeratą Przekroju, absolwentka...

Pełna recenzja dostępna na: inkoholiczka.wordpress.com Macie czasem takie uczucie podczas lektury, jakby cała forma książki była podporządkowana jej treści? Tak właśnie jako żywo czułam przy Przedupadku. Określiłabym ten kryminał jako z lekka hermetyczny. Przypominał mi cosik na kształt sfabularyzowanego i ubarwionego wypisu z karoteki policyjnej. Przypadek ciekawy, ale nie jakiś porywający. Tło zdarzeń ujdzie, ale nie zachwyca. Dodatkowo sprawę komplikuje kryminalistyczne wykształcenie autora...

Pełna recenzja dostępna na: inkoholiczka.wordpress.com Może macie czas i chętkę zatopić zęby w tym prawie 600-stronicowym bloku lodowym? W tej obyczajowej masie sorbetowej poczujecie nutkę historii. Ostro pachnie biznesem. W smaku znajdziecie szczyptę zagubienia. Pozostawia lekki posmak uczuć. Częstujcie się. Pewien kulejący maluszek, zupełnie zagubiony w nowym świecie, na którego własna matka wypięła się publicznie, uczy się żyć. Uczy się szukać własnych marzeń, dążyć do ich spełnienia ze wsz...

Niemalże każda dziewczynka w wieku okołoprzedszkolnym zapytana kim będzie jak dorośnie odpowiada bez wahania, że księżniczką. Ewentualna rozbieżność w odpowiedziach dotyczy tylko bajki Disney’a – Kopciuszek, Śnieżka, albo Bella (ja osobiście zasadzałam się do roli Esmeraldy). A później ta dziewczynka dorasta przestaje patrzeć, a zaczyna widzieć. I rok po roku to pragnienie jest coraz słabsze, bo dostrzega jak wielki cień rzuca taki blask…Czy Joanna Szalona była naprawdę tak szalona jak opisują j...

Znacie to przemiłe uczucie, kiedy sobie coś wszystko elegancko zaplanujecie, tutaj ładnie rozrysujecie uporządkowaną wzorowo mapkę myśli, tutaj skrobniecie listę „za” i „przeciwów”, po czym przecie ostro ku celowi i wykrzaczacie się kiedy brakuje wam do niego zaledwie tyci-tyci? Uczucie raczej niemiłe, ale cóż, czasem tak bywa, pozbieraj się, mówimy sobie, popraw koronę i zasuwaj. A co jeśli na najmniejszy błąd nie moglibyście sobie pozwolić, bo od owego niepowodzenia zależy życie nie tylko wasz...

Pełna recenzja ze zdjęciami dostępna tu: https://inkoholiczka.wordpress.com/ Terraformacja ogarnęła wszystkie planety Układu Słonecznego, od Marsa po Pluton. Na Czerwonej Planecie tym razem nie sam Matt Damon, którego na gwałt trzeba ratować, a całe zastępy górników. Pod bucikiem niejakiej Octavii Luny, dyrygującej nimi z Księżyca, w pocie czoła i wszystkiego innego wydobywają helium-3. Harują jako ci pionierzy, przygotowując Marsa dla innych ludzi. I wśród Czerwonych jednak są równi i równiejs...

Tym razem Starsza Wróżka W Stanie Spoczynku Dzwoneczek musi wyrwać resztę swoich syneczków z okowów normalności i rutyny. Wyrwać żonkom, ciepłym posadkom, spomiędzy przedszkola a korka w drodze do pracy, z imienin cioci, znad rocznicowej zapiekanki makaronowej. Wyłowić z morza świętego spokoju, sprawić by znów poczuli Zew Drogi, gracko chwycili za kierownice, odpalili swoje wystygłe już motory i ruszyli złowieszczym skrótem z gromkim BANGARANG! na ustach. Niestety, dla przeciętniaków nie ma lito...

Zientek zna się na rzeczy, bez dwóch zdań. Międzywojenna rzeczywistość, którą wykreowała jest tak barwna, że wręcz wylewa się z kart książki, ochlapując całego Czytelnika. A ten się jeszcze cieszy. Autorka nie polega, jak to często niestety bywa, na niedokształceniu Czytającego – wszystko, co pisze jest w najdrobniejszych szczegółach dopracowane, precyzyjne. Warszawskie, szalone XX-lecie pełne bohemy, mieniące się kawiarenkami, wibrujące od jazzu, słodko-gorzkie od ciastek z niespodzianką rozwij...

Tak się mówi, że dzieci i ryby głosu nie mają. Dlaczego? Tego chyba nikomu nie trzeba tłumaczyć - pistolęcie, ledwo od ziemi odrośnięte, mleko pod nosem, na kapciu pod szafę wjeżdża i na baczność popod stół wchodzi. I się ma wypowiadać, panie tego? A ja mam takie wrażenie takie dzisiejszych czasach niestety również i "starzy" głosu nie mają. Popatrzcie na przykład na takich buszmenów albo innych Pigmejów. Starość jest dla nich synonimem mądrości życiowej, siły, doświadczenia. Ten, kto dożył wie...

Czy jestem fanką Francisa Underwooda? Nie. Bo co to znaczy być fanem? Żywić do kogoś pozytywne uczucia, co najmniej sympatię, a często o wiele więcej. A co ja do niego czuję? Szacunek, podziw i fascynację opartą na strachu. I myślę, że byłby ze mnie zadowolony. "Człowieka motywuje nie szacunek, lecz strach. To na nim buduje się imperia i za jego sprawą wszczyna rewolucje. W tym tkwi sekret wielkich ludzi. Kiedy ktoś się ciebie boi, zniszczysz go, zmiażdżysz, a w efekcie on zawsze obdarzy cię sz...

"Podjechał jeepem, obrzucił ją taksującym spojrzeniem i zapytał, czy chce się nauczyć strzelać. Zaproponował jej posadę pielęgniarki, którą natychmiast odrzuciła: „Nie po to dwa lata działałam w podziemiu – żądam włączenia mnie do oddziału partyzantów!”.   Nie chciał jej wierzyć, gdy poroniła. Sądził, że dokonała aborcji, bo nie chciała urodzić nieślubnego dziecka. Więc się oświadczył. W bardzo osobliwy sposób – podczas dyktowania jej listu do swojej pierwszej żony… Od tego momentu byli nierozłą...

Pewnego zimnego, styczniowego poranka 2009 roku przebywająca tymczasowo w Iranie dziennikarka Roxana Saberi usłyszałą dzwonek do drzwi. Nie chciało jej się wstawać i otwierać – poprzedniego dnia położyła się bardzo późno; pracowała nad swoją nową książką. Jednak tajemniczy gość nie dawał za wygraną, dzwonił i dzwonił niestrudzenie. Kobieta podniosła się z łóżka i, przecierając zapuchłe od niewyspania oczy, otworzyła drzwi. I wpadła prosto w ręce Irańskiego Ministerstwa Informacji z absurdalnym z...