Zaćmienie

Byłam i z łatwością mogę stwierdzić, że "Zaćmienie" jest najlepszą jak dotychczas ekranizacją powieści. Poprzednie części (film) ukazywały głównie miłość Edwarda i Belli, oraz zażyłość pomiędzy Bellą i Jacobem. W trzeciej części widać emocję i choć t...

Mieliście przyjemność i poszliście na zaćmienie ja niestety jeszcze nie byłam, podobało się?

3 część była śmieszna i słodka takiej Belli to dobrze dwóch przystojniaków walczy o nią. ;-)

O ile pamiętam, to jest ta część sagi, w której było zdecydowanie zbyt dużo Jacoba, który to nie cieszy się moją sympatią. Ogół jednak może być.

Jak zwykle piękna, zabawna historia miłosna. Pomimo iż nie jest to ambitna książka, miło się ją czyta i pomaga oderwać się od codzienności

Zaćmienie” na pewno bardziej mnie wciągnęło i na śmierć nie zanudziło, w porównaniu do poprzednich części. Choć i tak rozczarowało, oczekiwałam więcej

Wiedziałam, co mniej więcej miało się dziać, ale nie oglądałam filmu, przez co szczegóły mnie wciągnęły.

Żałuje jednak, że w książce nie mogłam zobaczyć bitwy jaką toczyli wampiry i wilkołaki, bardzo chciałam o tym poczytać, poczuć dreszcz emocji, dreszcze na plecach itp.

Wiele razy czytałam, że saga „Zmierzch” to romans połączony z horrorem. Bzdura- może to i horror, dla kogoś kto nigdy nie przeczytał horroru. Lukierkowy świat + zakompleksiona Bella + idealne (pod każdym względem) wampiry raczej nie pasują.

Wiedziałam przed przeczytaniem, że jakaś walka ma się odbyć i miałam nadzieję, że wreszcie może ta książka zasłuży na miano horroru, ale się przeliczyłam.

W „Zaćmieniu” mega wkurzyła mnie Bella, ciągle się nad sobą użalała. To już było nie do wytrzymania.

Co do plusów to spodobało mi się, że w „Zaćmieniu” pojawiło się więcej tajemniczości i niebezpieczeństw, choć nadal brakuje mi opisanie tej bitwy oczami Belli (naprawdę wolałabym czytać o tej bitwie niż o tym, jak Bella przytulała się do Jackoba, a Edward na to patrzył).

Co mi się jeszcze spodobało? Dołączenie kilku wątków i postaci. A szczególnie podobało mi się wprowadzenie legend o plemieniu Quileute.

W tej części, zaczęli irytować mnie Cullenowie, a w szczególności Edward. Są zbyt idealni. I w ogóle nie wampirzy. Gdyby nie kły i to, że żywią się krwią nigdy nie nazwałabym ich wampirami. Jedyne cechy wampira przejawił Jasper. Chyba dlatego jest moją ulubioną postacią. Ja tam jednak jestem zwolenniczką wampirów w stylu Draculi.

Sagę polecam raczej czytelnikom poniżej 15 roku życia.