Malownicze. Wymarzony dom

"Zawsze było jej żal opuszczonych budynków. Zdawało się, że stare mury wciąż marzą o minionych szczęśliwych dniach, wspominają dawne czasy, gdy w ich wnętrzu tętniło życie. I teraz odniosła wrażenie, że wraz z jej przybyciem w dom wstąpiła nadzieja na lepsze czasy."

"- Rynek był piękny, ale żeby poznać miejsce, trzeba wejść głębiej. Pospacerować bocznymi uliczkami i drogami, posłuchać, co miasteczko ma do powiedzenia poza centrum.
- Ależ ty masz szczęście, że tu mieszkasz! - powiedziała z niekłamanym zachwytem. - Co ja bym dała, żeby mieć to na co dzień!"

"A potem pomyślała jeszcze to, że to zadziwiające, że musiała przyjechać aż tutaj, na koniec świata, by przejrzeć na oczy i zobaczyć, jak płytkie było jej życie. I jak wiele jest jeszcze do zrobienia. To, co zobaczyła, wcale jej się nie spodobało, ale za nic na świecie nie chciałaby tego cofnąć. Stanowczo już nigdy nie chciała być ślepa."