Kruszenie odmieńca

"Wyglądało na to, że już wtedy był przekorny, czyli niepodatny na skruszenie, bo niebawem przyszło mu do głowy, że do takich i podobnych spraw nie zalicza się włączenia Wolnej Europy do sieci radiowęzła miejskiego. Podekscytowany, w tajemnicy przed domownikami, czekał do północy na hymn kończący program Polskiego Radia, by natychmiast podłączyć do sieci rodzinne radio z prowizorycznym wzmacniaczem wykonanym własnoręcznie i nastawić Wolną Europę lub Głos Ameryki z Europy. Zakłócenia były, ale skoro on mógł spośród buczenia i trzasków wyłowić głos, na którym mu zależało, i usłyszeć wiele ciekawych wiadomości, to inni też mogli."

"W pokoju zrobiło się szaro od dymu. Kabacki szeroko otworzył drugie okno dla świeżości nadmorskiego powietrza. Wypili po literatce oranżady. Janek otarł pot z czoła i wyszedł do ubikacji. Marek pośpiesznie przeszukał cały pokój. Nie znalazł niczego, co by świadczyło o podsłuchu. Mimo to wątpił, żeby polegali jedynie na jego relacji."

"W pierwszym meczu przeciwko bratankom Kabacki zagrał na środku obrony. Szlag ich trafiał, bo nie potrafili sforsować polskiej bramki. Szczęście, że tego dnia było nieco chłodniej. Dwoił się i troił, podobnie jak Romek Dolata i Karol Trojanowicz. Wszystko do czasu. Znalazł się bowiem krewki Madziar, nie bratanek pewnie, prędzej już przeciwnik wspólnoty, ani chybi potomek Rakoczego, który przeciwko Polsce spiskował ze Szwedami. Miał pecha Kabacki, że taki odmieniec zagrał w ataku. Rozbrykał się jak żaden inny i w drugiej połowie przygrzał Polakowi łokciem w rękę tak skutecznie, że spuchła w tym miejscu i zsiniała; lekarz podejrzewał pęknięcie kości przedramienia."