Recenzje książki Miłość z jasnego nieba

Dwie jakże różne osoby, odmiennie wychowane, oczekujące czegoś innego od życia w stworzonym przez siebie pancerzu. Z pozoru nie powinno ich połączyć nic prócz tej nieszczęsnej umowy, ale... Przecież w życiu wszystko jest możliwe... Co przekaże żonie tajemniczy pan z dziurą wyciętą w gazecie? Czy Daniel znów pomniejszy kolekcję atłasowych pudełeczek znajdujących się w szufladzie? A może to Angelika uświadomi sobie miłość ma ogromną siłę, ale wymaga też zaufania? Czy zdobędzie się na milowy krok w...

W końcu miałam okazję zapoznać się z twórczością Krystyny Mirek. Czytałam tak wiele pozytywnych recenzji i opinii na temat jej książek, że postanowiłam wreszcie po którąś z nich sięgnąć. Padło na "Miłość z jasnego nieba". Już od pierwszej strony, powieść bardzo mnie wciągnęła i nim się obejrzałam minęło mi całe południe na jej przeczytanie. Niby zwykły romans, ale taki niebanalny:) Nie ukrywam, że czasami lubię sięgnąć po romansidła, aby się odprężyć i odpocząć od poważniejszych lektur. Jednak t...

"Miłość z jasnego nieba" to doskonała książka na zbliżające się Walentynki. Powieść o miłości, trudnych decyzjach i poświęceniach, które trzeba ponieść. Zupełne przeciwieństwo, czytanej przeze mnie ostatnio, książki "Facet z grobu obok". Piękna opowieść o miłości, dająca pole do popisu wyobraźni i otwierająca drogę Autorce do napisania kontynuacji - na to zresztą liczę :) Spotkali się przy okazji interesów, każda ze stron miała intencję oszukania drugiej strony i podpisania korzystnej dla sieb...

O tym, że Krystyna Mirek potrafi pisać powieści, które chwytają za serce, opowiadają historie, które mogłyby przydarzyć się każdemu z nas, które poruszają tematy bliskie niejednemu zjadaczowi chleba, zdążyłam przekonać się przy okazji lektury "Pojedynku uczuć" jej autorstwa. Bardzo lubię tego typu książki - które pozostawiają po sobie trwały ślad zarówno w sercu jak i w pamięci. Dlatego też kiedy pojawiła się możliwość przeczytania jej najnowszej powieści "Miłość z jasnego nieba" nie wahałam się...

„Słońce wschodziło nad Sukiennicami, a oni spoglądali sobie w oczy, a przez nie o wiele głębiej, w rejony, gdzie do tej pory nie było nikogo. Przez tę jedna chwilę nie udawali, nie grali, nie miało znaczenia, kto jest kim w życiu zawodowym ani jakie jest jego pochodzenie. Byli dwoma wolnymi istotami, które nagle połączyła niewytłumaczalna więź. Żadne z nich nawet nie drgnęło. Coś w nich stopiło się w nierozerwalną całość, choć jeszcze tego nie rozumieli. Elementy energii we wszechświecie rzeczyw...