Mieć czy być?

"My, istoty ludzkie, wyposażeni jesteśmy w wewnętrzne, głęboko zakotwiczone pragnienie życia - dawania wyrazu naszym zdolnościom, aktywności, związkom z innymi ludźmi, ucieczki z więziennej celi egoizmu"

"Bycie egoistą oznacza, że pragnę wszystkiego dla siebie, że przyjemność osiągam, nie dzieląc się, lecz posiadając, że muszę stać się chciwy, przy założeniu bowiem, iż celem moim jest posiadanie, tym bardziej jestem, im więcej mam, oznacza dalej, iż muszę sytuować się na pozycji antagonistycznej względem wszystkich innych, względem moich klientów, których chcę oszukać, moich konkurentów, których chcę pokonać, moich pracowników, których pragnę wykorzystać. Satysfakcja jest niemożliwa, gdyż nie istnieje ani spełnienie, ani koniec pragnień, skazany jestem na zazdrość wobec tych, którzy mają więcej, i obawę przed tymi, którzy mają mniej. Jedocześnie muszę tłumić wszystkie te uczucia, aby prezentować się (tak przed innymi, jak i sobą) jako uśmiechnięty, racjonalny, szczery i uprzejmy człowiek, jakim każdy stara się okazać."

"Chodzi o to, że obraz fizycznej rzeczywistości, jaki w istocie mamy, nie odpowiada temu, co jest naprawdę rzeczywiste, a nadto większość ludzi pogrążona w stanie półsnu, pół jawy, pozostaje zupełnie nieświadoma faktu, iż to, co uważają za prawdziwe, a wręcz samooczywiste, jest iluzją kreowaną przez sugestywny wpływ społecznego świata, w jakim żyją. Poznanie więc rozpoczyna się od rozproszenia iluzji, poznawać oznacza przebić się przez powierzchnię po to, by dotrzeć do korzeni, a tym samym do przyczyn, poznawać równa się widzieć prawdę w pełni jej nagości. Ale nie jest to tym samym, co prawdy tej posiadanie, raczej chodzi tutaj o wysiłek krytyczny i aktywny, o rozdarcie zasłony, o maksymalizację zbliżenia z prawdziwą rzeczywistością."