Szeptem: Crescendo

przymierzam się do przeczytania tej książki ale słyszałam, że niektórzy się trochę na niej zawiedli :( (pomimo tego i tak ją przeczytam, bo jestem ciekawa co będzie dalej ;) ) czy wy też się zwiedliście na tej książce czy wręcz przeciwnie??

Crescendo znaczy po polsku tyle co "rosnąć". Trochę bez sensu,nie uważacie? Nie dziwię się że zostawili oryginalny tytuł,po polsku brzmi on bez sensu.W "szeptem" dobrze że zmienili tytuł bo brzmi lepiej niż"Hush,hush" Ale to tylko moja opinia...

Nie wydaje wam się dziwne że tytuł pozostał oryginalny? No bo pierwszy zmienili. A poza tym to jak wyjdzie trzecia częśc "Tempest" co oznacza 'burza, nawałnica' więc podejrzewam że przetłumaczą ten tytuł i wtedy będzie tak dziwnie , bo pierwszy i trz...

Przyjemna kontynuacja "Szeptem". Póki co, to jedyna przeczytana przeze mnie powieść, gdzie rozłąka nie kończy się "smukłym" happy endem. Zabrakło słodkości, co mnie osobiście cieszy, gdyż od nadmiaru "książkowych łakoci" ostatnio mnie mdli.

Świetny jeden obrót akcji i o nim tylko tyle, ponieważ spoilerów pisać nie lubię

Plus również za to, że nieprzyjemne sytuacje kierowane w stronę Nory, nie czyniły z niej głupią i naiwną, ale inteligentną dziewczynę "z głową na karku".

Czekam na kolejną część. Zżera mnie ciekawość dalszego rozwoju akcji.

Sięgnęłam po drugą część cyklu „Szeptem” mimo tego, że na pierwszym tomie się zawiodłam. Czy „Crescendo” mi to wynagrodziła? Raczej nie, ale ta jest minimalnie lepiej.

Jednym z atutów tej książki jest zakończenie, które zaskakuję i zachęca do przeczytania kolejne części cyklu.

Becca Fitzpatrick zaskoczyła mnie jednak konstrukcją bohaterów. O wiele lepiej, niż w „Szeptem” zostali ukazani. Są bardziej złożeni, dzięki czemu nie są nudni. Polubiłam postać Patcha, bo jest złym charakterkiem, ale w „Szeptem” całkiem całkiem lubiłam No®ę, ale w „Crescendo” autorka tak poprowadziła fabułę, że Nora zgubiła to, co w niej lubiłam.

Akcja jest dynamiczna i lekka. Przyjemnie się czyta. Co mnie ucieszyło w toczącej się fabule- ograniczenie wątków miłosnych Nory i Patcha. Było więcej akcji, tajemnic.

Ta łatwa i mało ambitna lektura naprawdę wciąga, mimo swoich wielu wad.

To chyba tyle o plusach powieści.

Na konto pod tytułem „Minusy” mogę zaliczyć to, że Nora nieraz razi czytelników swoją głupota.

Język książki jest nieskomplikowany, dla mnie zbyt prosty, ale to głownie wina tego, że narratorką powieści jest nastolatka.

Kolejną wadą tej lektury jest jej przewidywalność oraz kolejne podobieństwo do „Zmierzchu”, a konkretnie do „Księżyca w nowiu”. Nie chce zdradzać fabuły, ale jeśli ktoś czytał obie te powieści to powinien dostrzec podobieństwo.

Oczekiwałam więcej od tej powieści, ale… to nie jest mój gatunek, ani mój styl. No cóż nie polecam, a jeśli już ewentualnie miałabym komuś polecić do osobom poniżej 14-15 roku życia.

Książka dość ciekawa, chociaż główna bohaterka niesamowicie irytuje.