Na świat przyszedł w Paryżu, bowiem jego ojciec był podówczas pracownikiem brytyjskiej ambasady we Francji. Rodzice obumarli go wcześnie i Maugham wrócił do Anglii pod opiekę krewnych. Uczęszczał do King's School w Canterbury oraz na uniwersytet w Heidelbergu (znajomość języka niemieckiego przydała mu się później w pracy dla wywiadu). Ostatecznie ukończył edukację dyplomem lekarza uzyskanym po studiach w szpitalu Św. Tomasza w Londynie, nigdy jednak nie praktykował w wyuczonym zawodzie. Po opublikowaniu pierwszych dwóch powieści poświęcił się całkowicie pisarstwu. Pierwsze próby literackie nie przyniosły mu jednak ani rozgłosu, ani pieniędzy. Przez kilka lat pisarz żył we Francji – najpierw na południu, gdzie wyjechał podreperować zrujnowane gruźlicą zdrowie, potem w Paryżu, gdzie wiódł życie na pograniczu nędzy. Prawdziwym sukcesem finansowym okazały się dopiero jego sztuki teatralne. Podczas I wojny światowej Maugham służył w brytyjskim wywiadzie. Był m.in. wysłany do Rosji. Później tak pisał o swoich doświadczeniach – Praca agenta wywiadu jest skrajnie jednostajna i monotonna... większość jego działań jest pozornie lub faktycznie bezużyteczna. W roku 1917 wyjechałem do Rosji. Zostałem tam wysłany, żeby zapobiec rosyjskiej rewolucji i spowodować, aby Rosja nie wycofała się z wojny. Czytelnicy wiedzą doskonale, że moje wysiłki zakończyły się porażką. W okresie tym poznał Amerykanina Fredericka Geralda Haxtona, który stał się jego homoseksualnym kochankiem, aż do 1944 roku, kiedy zmarł. W 1917 r. w New Jersey Maugham poślubił projektantkę wnętrz Maud Gwendolen Syrie Barnardo, córkę dr. Thomasa Barnardo (znanego społecznika, twórcę organizacji obrony praw dziecka) i byłą żonę magnata farmaceutycznego Henry'ego Wellcome. Małżeństwo przetrwało 11 lat, a jedną z przyczyn jego rozkładu był homoseksualizm Maughama. Owocem związku była córka – Elizabeth Mary Maugham (1915-1998). W roku 1947 Maugham ustanowił nagrodę (Somerset Maugham Award), przyznawaną po dziś dzień brytyjskim pisarzom poniżej 35 roku życia. Aktualnie laureat otrzymuje 35 tys. funtów z przeznaczeniem na podróż zagraniczną. Na ostatnich kilkadziesiąt lat życia pisarz osiedlił się na południu Francji, skąd odbywał liczne podróże po całym świecie. Zmarł w 1965 r. na Riwierze Francuskiej. [edytuj opis]
"Piękność jest też darem Bożym, jednym z najrzadszych i najcenniejszych; powinniśmy być wdzięczni, gdy nam został dany, a jeśli go nie posiadamy sami, wdzięczni być musimy, że inni ku rozradowaniu naszych oczu zostali nim, obdarzeni."
Dodał: kamila
Dodano: 14 IV 2011 (ponad 14 lat temu)