Wcześnie osierocony, kaleki Filip Carey rozpaczliwie poszukujący sensu życia, odkrywa wreszcie, że "wzór najprostszy ten, w którym człowiek rodzi się, pracuje, wychowuje dzieci i umiera jest też wzorem najdoskonalszym". Wydanie tej autobiograficznej powieści w 1915 roku ugruntowało pozycję Williama Somerseta Maughama w literaturze.