Obowiązkowa lektura każdego porządnego czlowieka

Książka „Noc” pokazuje, ile jest w stanie znieść człowiek w obliczu nieustannego zagrożenia, cierpień i śmierci. Wojna, a ściślej Holocaust, to test na człowieczeństwo zarówno dla ofiar jak i dla ich ciemięzców. Odsłania prawdę o nas samych - prawdę, której nie chcielibyśmy znać. Często zaskakuje bezlitosną szczerością, ujawniając, jak wiele w nas zła, kiedy uświadamiamy sobie, podobnie jak bohater - książki 15-letni chłopak, że udręczony człowiek obok jest już bardziej kłopotem niż ojcem, którego przecież kochamy; że ostatni kawałek chleba lepiej zjeść samemu niż dzielić się nim z najbliższą osobą, która przecież i tak nie ma szans na przeżycie. Jak łatwo zapomina się o wszystkim, bez czego nie można było wyobrazić sobie dotąd życia: o rodzicach, moralności, Bogu... Wszystko blednie wobec jednego pragnienia – żyć! Obozy koncentracyjne, w których toczy się większa część akcji książki, zredukowały człowieka do jego żołądka. Należało zrobić wszystko, by zaspokoić głód. Choćby tylko trawą i obierkami. Elie Wiesel swoją obozową gehennę przeżył jako kilkunastoletni chłopiec. W tym wieku zdobył wiedzę, która na zawsze zmienia człowieka, odbierając mu wiarę w dobro, sprawiedliwość, Boga i drugiego człowieka, stając się piętnem, z którym zawsze już trzeba żyć. Relacja, najpierw o wojennych losach rodziny autora, a następnie o obozowej męce jego i ojca, zadziwia swą prostotą i spokojnym tokiem narracji. Nie ma tu chęci epatowania okrucieństwem, choć opis tego, co było doświadczeniem pisarza, przeraża. Obraz płonących dołów pełnych ludzi, strzelanie do niemowląt na oczach ich matek, obozowe selekcje, cierpienie przewożonych w bydlęcych wagonach Żydów, dewaluacja ludzkiego życia, które można kupić za kawałek chleba lub złotą koronkę z zęba, a wszystko to opowiedziane tak, jakby było to oczywiste i zrozumiałe, ale przecież okupione niewyobrażalnym cierpieniem. Chociaż ta książka nie zawiera niczego, o czym wcześniej byśmy nie wiedzieli - i tak warto ją przeczytać - ku przestrodze i ku pamięci. Powinna ona być obowiązkową lekturą każdego porządnego człowieka.

Izabella Urbańska