"Trzeba iść do przodu, a nie patrzeć w przeszłość."
Dodał: Miravelle
Dodano: 17 X 2012 (ponad 12 lat temu)
+30
"Bez przebaczenia trudno żyć. Bez przebaczenia trudno nawet umrzeć."
Dodał: Miravelle
Dodano: 17 X 2012 (ponad 12 lat temu)
+10
"- Tym wszystkim co najlepsze, jesteś ty, moja czarnowłosa dziewczynko – i przywarł z pasją do jej
ust, które kochał najbardziej na świecie, tak jak i ją całą i każdą chwilę z nią spędzoną, starając się
nie myśleć o tym, że z kolejną minutą i sekundą zbliża się do momentu, kiedy ona będzie daleko od
niego."
Dodał: kaarolaa28
Dodano: 12 XI 2009 (ponad 15 lat temu)
+10
"Jesteśmy związani sobą nawzajem, swoimi uczuciami, swoimi pragnieniami, swoimi marzeniami, swoimi myślami , swoim losem i przeznaczeniem, przeszłością i przyszłością i tym co musieliśmy sobie wybaczyć żeby normalnie żyć."
Dodał: Miravelle
Dodano: 19 III 2015 (ponad 10 lat temu)
00
"- Nie wiem, czemu nie lubiłam wojskowych. A przecież są tacy... pociągający.
- Tylko ja jestem pociągający! Reszta to gbury i obleśne paskudy! Zapamiętaj to sobie (...)"
Dodał: Miravelle
Dodano: 19 III 2015 (ponad 10 lat temu)
00
"I jeśli popełniamy błędy, krzywdząc innych, powinniśmy się umieć do tego przyznać. A ci inni powinni umieć nam wybaczyć."
Dodał: Miravelle
Dodano: 19 III 2015 (ponad 10 lat temu)
00
"Nie mogę żyć bez ciebie, jesteś moim oddechem, jesteś moim życiem, moją miłością, moim wybaczeniem, jedynym, jakie miałam."
Dodał: Miravelle
Dodano: 19 III 2015 (ponad 10 lat temu)
00
"(...)bo mamy tylko jedno życie i mamy tylko jeden wspólny pierwszy raz."
Dodał: Miravelle
Dodano: 19 III 2015 (ponad 10 lat temu)
00
"- Wszystko spieprzyłem, maleńka. Zraniłem wiele osób, straciłem przyjaciela... ‒ powiedział cicho. ‒ Ale to już koniec. Teraz jesteś przy mnie... ‒ Gładził jej nagie i spocone ciało. ‒ Boże! Jesteś przy mnie, moja, tylko moja... Nikt mi już ciebie nie odbierze. Nikt mnie już z tobą nie rozdzieli... Nikt! ‒ Opuścił głowę i zlizywał słony pot z jej rozgrzanej skóry."
Dodał: Miravelle
Dodano: 17 X 2012 (ponad 12 lat temu)
00
"Piotr złapał się za głowę, zagryzł wargi i jednym susem doskoczył do niej.
- Co ty mówisz?! - krzyknął na nią, aż drgnęła. - Ty ich zabiłaś?! Przestań to powtarzać!
- Bo to moja wina! - też podniosła głos. - Gdybym powiedziała matce, nie pojechaliby w te pieprzone góry! Nie wypadliby na zakręcie z drogi i nie uderzyliby w drzewo. Żyliby.... może osobno, może matka by mnie znienawidziła, ale by żyła! Rozumiesz! A teraz jej nie ma... A ja nienawidzę sama siebie! - Paulina gwałtownie się zerwała i krzyczała Piotrowi prosto w twarz. - Wiem, co teraz o mnie myślisz! Wiem, że uważasz mnie za winną, że na pewno go podpuszczałam, kusiłam, a potem okazałam się zbyt słaba, żeby przyznać się do winy, żeby powiedzieć prawdę, żeby nie okłamywać własnej matki! Tak! I mój ojciec ma rację, że mnie tak traktuje, bo na nic innego nie zasługuję! - Głos jej się załamał, strumienie łez płynęły jej po twarzy, była jakby w amoku...
Piotr zebrał się w sobie, spokojnie podszedł do niej, złapał jej ręce, opuścił je wzdłuż ciała i krzyknął jej prosto w twarz:
- Uspokój się!"
Dodał: Kathrina
Dodano: 13 I 2010 (ponad 15 lat temu)