Trzeba długo iść, żeby dojść do siebie

Annabelle Copenhay

[zmień okładkę]

Zamożna, wykształcona rodzina, zapewniająca dzieciom odpowiednie warunki do nauki i poznawania świata. Pozornie obraz rodziny Doroty nie budzi żadnych zastrzeżeń, bo
w takich domach TO się nie zdarza... Może, dlatego rodzicom-lekarzom tak trudno było dopuścić do siebie myśl, że ich córka cierpi na poważne zaburzenia odżywiania. Jednak trudne relacje z rodzicami i najbliższymi, brak zrozumienia i akceptacji z ich strony oraz powracające winy z przeszłości urosły do rangi problemów nie do pokonania. Nadużywanie środków odurzających, samouszkodzenie oraz próby samobójcze są przejawem nienawiści do własnego ciała i sposobem oderwaniem się od kłopotów. Zagubiona bohaterka nie radziła sobie z szantażem emocjonalnym, a także życiem pod presją innych. Chora początkowo zajada swoje problemy, by w efekcie pozbyć się ich - zwymiotować i znowu nic nie czuć. Dziewczyna uważała, że choroba to wszystko co ma, w momencie, kiedy ją straci nie będzie miała już nic. Obsesyjnie skoncentrowana na własnym ciele nie jest w stanie poradzić sobie i stworzyć normalnego związku z mężczyzną. Czy Dorota zrozumie dlaczego zachorowała, stanie się bardziej wyrozumiała dla samej siebie i drugiego człowieka, czy w końcu wyciągnie odpowiednie wnioski z bolesnej lekcji życia? Przeczytajcie, ponieważ przedstawiona w książce historia życia młodej dziewczyny jest autentyczną i bardzo wartościową publikacją, która może pomóc osobom bliskim, chorym oraz specjalistom lepiej zrozumieć problem anoreksji i bulimii.
http://www.psychoskok.pl/produkt/trzeba-dlugo-isc-zeby-dojsc
[edytuj opis]

Przewiń: [] []

Czytelnicy tej książki polecają

Erekcja wzrostu

2 w 1. Dialogi matrymonialne i… Asesino, Asesina

Towarzysz – Katolik. Polska w pytaniach

Zaświaty za kulisami

Jak zrobiłem z piekła raj

[dodaj cytat]

Popularne cytaty

"To było dla mnie okrutne, no, bo jak można żyć świadomie z zaburzeniami odżywiania, które niszczą Ci życie, z których tak bardzo chcesz się wyleczyć. Nie mogłam, nie chciałam zaakceptować tego, bo choroba niszczyła mi życie. Wiele razy próbował mi coś pokazać, uświadomić, ale ja widziałam, tylko złe rzeczy. Jak mogłam z tą chorobą żyć świadomie? To było nie do pomyślenia."

Dodał: agnieszka3201 Dodano: 18 VII 2017 (ponad 7 lat temu)

0 0

"Moje życie, patrząc z boku mogłoby wydawać się niemal idealne. Dziecko z zamożnej, wykształconej rodziny. Od najmłodszych lat rodzice zapewniali mi i dbali o wszystko."

Dodał: agnieszka3201 Dodano: 18 VII 2017 (ponad 7 lat temu)

0 0

"Co runie? Nie wiem. Po prostu miałam wrażenie, że całe życie zacznie się jeszcze bardziej walić, a ja nie będę mogła nic zrobić, utrzymać nad tym kontroli."

Dodał: agnieszka3201 Dodano: 18 VII 2017 (ponad 7 lat temu)

0 0

Zobacz więcej cytatów

[dodaj temat]