Kochając pana Danielsa

"Do wszystkich, których to może dotyczyć.

Łatwo było nas uznać za coś zabronionego, trudniej było nas nazwać bratnimi duszami. Teraz w końcu wierzę, że byliśmy i tym i tym. Zabronionymi bratnimi duszami.

Kiedy przybyłam do Edgewood w stanie Wisconsin nie planowałam go odnaleźć. Nie miałam zamiaru wkroczenia do baru Joe i pozwolenia, aby muzyka Daniela rozbudziła moje emocje. Nie miałam pojęcia, że jego głos sprawi, że moje rany zapomną o własnej rozpaczy. Nie miałam pojęcia, że moja radość będzie pamiętać swój dawny blask.
Kiedy rozpoczęłam ostatni rok nauki w mojej nowej szkole, nie byłam przygotowana na to, żeby nazywać go Panem Danielsem, ale czasami w życiu jest po prostu zły czas dla wszystkich dobrych powodów.
Nasza historia miłosna nie dotyczyła tylko fizycznego połączenia.
To była rodzina. To była strata. To było coś, co sprawiało, że chciało się żyć. Było głupie. Bolesne. Żałosne. Śmieszne.
Było nasze.
I dlatego, nigdy nie przeproszę za moją miłość do pana Danielsa."