Ludzie patrzą na nas jak na straceńców; kamienie rzucone na szaniec. Pochylają się nad krzywdą, która nas spotkała. Kocham ich za to. Ale są w błędzie. Im trzeba powiedzieć – wyprostujcie się, zmyjcie z powiem sen o klęsce i spójrzcie na nas z zazdrością. Bo to był czas, w którym warto było być człowiekiem. (str. 319)
Zawsze zastanawiałam się jak żyli ludzie, którzy byli zmuszeni uciekać przed oprawcą w czasach pierwszej czy drugiej wojny światowej. Wcześniej jeszcze w latach szkolnych nie do k...
00
Dodał:obsesjakasiulka Dodano:30 VII 2014 (ponad 10 lat temu) Komentarzy: 0 Odsłon: 191