Mój przyjaciel Leonard

"Uważam, że ból i cierpienie to dwie różne rzeczy. Ból jest doznaniem. Cierpienie jest skutkiem bólu. Jeżeli, człowiek umie znosić ból, potrafi żyć, nie cierpiąc. Jeżeli nauczy się wytrzymywać ból, wytrzyma wszystko. Jeżeli nauczy się kontrolować ból, wyrobi w sobie kontrolę nad samym sobą. Dotychczas szedłem przez życie, nie mając żadnej kontroli. Przez dwadzieścia trzy lata niszczyłem siebie, wszystko i wszystkich wokół mnie i nie chcę dłużej tak żyć. Przyjmuję ból, żeby nigdy więcej nie cierpieć. Przyjmuję ból, żeby mieć poczucie kontroli nad sobą."

"Znajdziemy mieszkanie, żaden pałac, po prostu nasze miejsce. Dostaniemy jakąś pracę, zarobimy trochę pieniędzy, będziemy razem, zostaniemy razem, będziemy żyć razem, radzić sobie razem, po prostu będziemy razem. Razem się zestarzejemy."

"Gdy leżę na łóżku, słuchając dźwięku swojego oddechu, gdy leżę tu, zmagając się ze snami i pokonując najgłębszą noc, myślę o tym, co zrobię, gdy zatrzasną się za mną stalowe drzwi. Pojadę do Chicago. Pojadę do Lilly. Kocham ją i chcę z nią być. Chcę z nią być dziś i jutro i każdego dnia przez resztę życia. Chcę siedzieć obok niej, rozmawiać z nią, patrzeć na nią, słuchać jej głosu, śmiać się z nią, płakać z nią. Chcę spacerować z nią i trzymać za rękę i brać w ramiona i być w jej ramionach. Chcę ją wspierać i dostawać od niej wsparcie (...) Chcę być dobry, silny, trzeźwy, żeby budować życie. Chcę budować życie dla siebie i dla niej, nasze wspólne życie. Chcę stworzyć jej dom, miejsce, gdzie będzie bezpieczna i wolna. Tego właśnie szuka, szuka wolności. Pragnie być wolna od przeszłości, swoich uzależnień, samej siebie. Od samotności. Zrobię wszystko, żeby jej to dać. Kocham Lilly. Kocham jej niebieskie oczy i czarne włosy i bladą twarz. Kocham jej zranione serce. Kocham wszystko, co ma w sobie, ducha duszę świadomość, cokolwiek to jest, kocham to i chcę z tym żyć przez resztę swoich dni i zrobię wszystko, by tak się stało."