-
Kategorie
- Biografie i dokument
- Biznes i ekonomia
- Czasopisma
- Dla dzieci
- Dla młodzieży
- Dom i ogród
- Edukacja
- Encyklopedie i leksykony
- Informatyka
- Inżynieria i technologia
- Język i nauka języków obcych
- Komiks
- Książka akademicka i fachowa
- Książka obcojęzyczna
- Książka regionalna
- Kuchnia i diety
- Literatura
- Medycyna
- Nauki humanistyczne
- Nauki ścisłe
- Nauki społeczne
- Podręczniki szkolne
- Poradniki
- Prawo
- Sztuka
- Wakacje i podróże
- Grupy
- Nowości
- Ranking
- Dodaj książkę
Kup książkę [edytuj książkę]
Zanim zasnę
Co rano budzę się w obco wyglądającym pokoju.
Co rano patrzę w lustro i widzę obcą twarz.
Co rano mężczyzna, przy którego boku otwieram oczy, mówi mi, że jest moim mężem.
Musi mi codziennie przypominać, że miałam wypadek.
Że mój mózg nie potrafi tworzyć nowych wspomnień
Że żyję w ten sposób od dwudziestu lat…
Wspomnienia nas definiują.
Wyobraź więc sobie, że tracisz je za każdym razem, kiedy zapadasz w sen.
Zapominasz, jak się nazywasz, kim jesteś.
Nie pamiętasz wydarzeń z przeszłości, nie rozpoznajesz ludzi, których kochasz – wszystko to znika w ciągu jednej nocy.
A jedyna osoba, której ufasz być może mówi ci jedynie połowę prawdy…
Christine budzi się co rano w obcym łóżku u boku obcego mężczyzny. W lustrze widzi twarz nieznajomej kobiety, dużo starszej od niej. I co rano się dowiaduje, że to jej twarz, jej mąż, jej łóżko. Że przed dwudziestu laty na skutek wypadku straciła zdolność zapamiętywania. Co rano przeżywa wstrząs, co rano musi się z nim godzić. Jej życie wydaje się tragicznie proste.
Powoli jednak okazuje się, że ta prostota jest pozorna. Że Christine ma na przykład swojego neurologa, o którym nie wie jej mąż, że prowadzi pamiętnik, dzięki któremu może częściowo zapełnić luki w pamięci. Kobietę zaczyna niepokoić jej całkowita zależność od męża. Okazuje się, że ma jakieś inne wspomnienia niż te, które co rano pieczołowicie mąż odtwarza. Christine zaczyna stawiać nowe pytania – jak wyglądał jej wypadek, dlaczego nie mają dzieci, co się stało z jej przyjaciółką. Im bardziej się zbliża do prawdy, tym bardziej niewiarygodna się ona staje.
[edytuj opis]
Co rano patrzę w lustro i widzę obcą twarz.
Co rano mężczyzna, przy którego boku otwieram oczy, mówi mi, że jest moim mężem.
Musi mi codziennie przypominać, że miałam wypadek.
Że mój mózg nie potrafi tworzyć nowych wspomnień
Że żyję w ten sposób od dwudziestu lat…
Wspomnienia nas definiują.
Wyobraź więc sobie, że tracisz je za każdym razem, kiedy zapadasz w sen.
Zapominasz, jak się nazywasz, kim jesteś.
Nie pamiętasz wydarzeń z przeszłości, nie rozpoznajesz ludzi, których kochasz – wszystko to znika w ciągu jednej nocy.
A jedyna osoba, której ufasz być może mówi ci jedynie połowę prawdy…
Christine budzi się co rano w obcym łóżku u boku obcego mężczyzny. W lustrze widzi twarz nieznajomej kobiety, dużo starszej od niej. I co rano się dowiaduje, że to jej twarz, jej mąż, jej łóżko. Że przed dwudziestu laty na skutek wypadku straciła zdolność zapamiętywania. Co rano przeżywa wstrząs, co rano musi się z nim godzić. Jej życie wydaje się tragicznie proste.
Powoli jednak okazuje się, że ta prostota jest pozorna. Że Christine ma na przykład swojego neurologa, o którym nie wie jej mąż, że prowadzi pamiętnik, dzięki któremu może częściowo zapełnić luki w pamięci. Kobietę zaczyna niepokoić jej całkowita zależność od męża. Okazuje się, że ma jakieś inne wspomnienia niż te, które co rano pieczołowicie mąż odtwarza. Christine zaczyna stawiać nowe pytania – jak wyglądał jej wypadek, dlaczego nie mają dzieci, co się stało z jej przyjaciółką. Im bardziej się zbliża do prawdy, tym bardziej niewiarygodna się ona staje.
[edytuj opis]
[dodaj cytat]
Popularne cytaty
"Wszystko wygasło, został mi tylko ból, nic więcej. Ból."
Dodał: Meg90802
Dodano: 02 VIII 2017 (ponad 7 lat temu)
"Najgorsze, że nie wiem nawet, czego nie wiem. Może to być mnóstwo rzeczy i tylko czekają, żeby mi zadać cios."
Dodał: Meg90802
Dodano: 02 VIII 2017 (ponad 7 lat temu)
"Kim jestem w takim razie? Myślę. Zamykam oczy. Czuję się, jakbym unosiła się w powietrzu. Nieuwiązana. Zagrożona zagubieniem. Muszę zakotwiczyć. Próbuję się na czymś skupić. Na czymkolwiek. Nic takiego nie znajduję. Tyle lat mojego życia. Utraconych."
Dodał: Meg90802
Dodano: 02 VIII 2017 (ponad 7 lat temu)
[dodaj komentarz]
Komentarze czytelników
"Zanim zasnę" to bardzo ciekawa powieść, warta czasu, mimo że nie jest idealna. Pomysł na całość jest niezmiernie ciekawy, a autor bardzo dobrze przedstawił postać kobiety, która każdego ranka się budzi i nic nie pamięta. Niekiedy nużyły mnie niektóre opisy, ale nie było tragedii. Największą wadą tej powieści jest mało zaskakujące zakończenie, którego można się domyślić wcześniej. Myślę, że debiut autora, jak najbardziej udany i czekam na kolejne powieści. Polecam!
Oceniam książkę na: 4.5
Komentarze użytkowników Facebooka
[edytuj informacje]O książce
| Wydawnictwo: | Sonia Draga |
| Rok wydania: | 2012 |
| ISBN: | 978-83-7508-464-1 |
| Ocena: | 5.42 |
| Liczba głosów: | 19 |
Oznacz książkę jako:
 Przeczytana |
 Planuję przeczytać |
 Ulubiona |
 Teraz czytam |
Oceń tę książkę:
Dodał: 
[edytuj tagi]Tagi
Możesz dodawać nowe lub edytować istniejące tagi opisujące książkę. Pamiętaj tylko, że tagi powinny być pisane małymi literami oraz być dodawane pojedynczo:
Czytelnicy
Pokaż osoby, które tę książkę:
| Przeczytały |
Planują przeczytać |
| Lubią |
Teraz czytają |
- Dodatki
- Widgets (Gadżety)
- Wypracowania
© 2009-2024 by Webook.pl | Autorzy serwisu nie ponoszą odpowiedzialności za treści publikowane przez użytkowników (GNU FDL). |
Online: 301