Wyprawa Skrytobójcy, t. 2

"Wszystko, co się do tej pory zdarzyło, wydawało się nieuniknione, tak jak mówił trefniś: patrząc wstecz, można było dojrzeć, w którym odległym momencie losu przepowiednie rzuciły nas w wir nieuniknionych wypadków. Nikt nie był winny. Nikt nie był bez winy."

"Nie chciałem wracać do Koziej Twierdzy. Kazałem Wildze przysiąc, iż w jej pieśni nie będzie o mnie żadnej wzmianki. Niełatwo było uzyskać takie przyrzeczenie od minstrela, ale nalegałem. Nie chciałem, by Brus albo Sikorka dowiedzieli się, że żyję.
- To twoje poświęcenie, drogi przyjacielu- rzekła królowa Ketriken. Ofiarowała mi największy komplement. Wiedziałem, że z jej ust nigdy nie padnie słowo o Bastardzie Rycerskim."

"A ten, który go kocha najmocniej, zdradzi go najbardziej podstępnie. Moje własne proroctwo. Wygłosiłem je w jedenastym roku życia. Przekonałem siebie, że chodzi o Ciernia, gdy postanowił odebrać ci dziecko. Że to Cierń jest tym zdrajcą. - Smutno zwiesił głowę.- A to ja. To ja.- Wstał powoli.-Wybacz mi!Wybacz!"