Szary cień

"Spisałem zeznania, uznając je za wynik szoku wywołanego okolicznościami.
– Chwiejczak – warknąłem.
Podskoczył i trzasnął obcasami. O jeden raz za dużo.
– Mam dla was ambitniejsze zadanie niż łupanie tymi lakierkami; rozejrzymy się po domu.
– Taaak jest! – już ruszył nogą, ale się opanował, udając, że mu kamień wpadł do buta.
Po chwili wyszliśmy na podwórko, żeby obejrzeć dom z zewnątrz.
– Tjaaa... dziwna historia, prawda, panie inspektorze, mieszka blisko, a się nie kontaktuje, nic nie wie oprócz tego, że święty, nigdy nie schodzi, a tu nagle i owszem, bo widzi jakąś poświatę.
Podkomendny czytał w moich myślach.
– Chwiejczak, z którego okna na górze można zobaczyć drzwi?
Stanął jak wryty, chwilę myślał, co zresztą było widać po napiętej twarzy, po czym odwrócił się, lustrując fasadę domu.
– Z żadnego.
– No właśnie."