Atma

"Na dole żyjemy w złudzie zmysłowej, w chaosie wrażeń, w fałszu pojęcia, że żyjemy...
Trzeba wstąpić na górę: z góry rzeczy małe maleją, wielkie olbrzymieją; im wyżej, tym bardziej; bardzo wysoko małe zupełnie nikną, wielkie staja się bez kresu i granic. I tam bardzo wysoko jest cisza, która daje moc usłyszenia tego, co milczy – i wtedy jest się w rzeczywistości ze sobą."

"- Nie spotykają się ludzie na próżno. Każdy człowiek, którego poznajemy w życiu, jest nam, my jemu wierzycielem lub dłużnikiem. Czym właściwie, życie wskaże. Żeby nowych krzywd nie popełnić, nowych zobowiązań ciężkich nie zaciągać, a stare spłacać jak najprędzej... kochać trzeba każdego. Wtedy się nie zbłądzi.
Twarz jej przybrała znowu wyraz powagi potężnej uroczystości, majestatu idei – potem jej oczy rozbłysły łagodnie, usta się uśmiechnęły litośnie.
- Będę czuwać nad tobą! - rzekła, kładąc mu dłoń na ręku. - Żal mi cię … daleko ci jeszcze do drogi!"

"Z życiem jest, jak z kroplą wody. Weź ją pod mikroskop: będzie stekiem wstrętnych, pożerających się i pożeranych, ginących się i rodzących potworów; spójrz na nią przez słońce: zobaczysz tęczę i brylant. Wszystko zależy od sposobu traktowania, od punktu widzenia. Być dobrym, to patrzeć na to wszystko przez słońce."