Piąta barwa asa

"Więc chłopcy przychodzili, holowali mnie po mieście, odstawiali z powrotem do domu, często wstępowali do mnie i wtedy Aniela nadciągała ze swymi słynnymi kanapkami. A ja czasami miałam złudzenie, że nic się nie zmieniło, wszystko jest jak dawniej, tylko po prostu minął nasz szczenięcy wiek, a wkrótce także przestaniemy być młodzieżą; i nurtowała mnie myśl, czy kiedyś, w tym czasie, który nadejdzie, gdy już będziemy sprawni zawodowo i niezależni, czy zachowamy tę więź, to braterstwo, czy będziemy się rozumieli i ufali sobie, tak jak teraz, czy też rozproszymy się po świecie z blednącymi i coraz mniej mówiącymi etykietkami: kolegów ze szkoły?"

"Jako dziewczyna, do której ma się w domu zaufanie, mogę wracać przed jedenastą, ale jako dziewczyna porządna, muszę wracać przed jedenastą. Opera, co? Jakby do jedenastej nie można było robić tego samego co i po, ale u nas obowiązuje taka konwencja!"

"Starość się Bogu nie udała..."