Nagrobek ciotki Cili to pole bitwy, na którym uczona erudycja walczy o lepsze z pisarską swadą, a to, co autobiograficzne, z ciężarem autorytetu uniwersyteckiej wiedzy. Ale taka skrótowa charakterystyka może być myląca: książka Szymutko jest czymś więcej niż tylko dobrze napisanym esejem wykształconego autora!
Owo pole zmagań wyrażalnego z niewyrażalnym (dyskursu o rzeczywistości minionej z poezją tejże rzeczywistości) nie jest bynajmniej metaforycznym jedynie polem bitwy, na którym spotykają się wiedza, w książce reprezentowana przez szeroki krąg lektur z (po)nowoczesnej humanistyki, i samowiedza autora książki, Stefana Szymutko, ożywiana jego rozpaczą i lękiem, jego wiarą i nadzieją.