Hajime i Shimamoto przyjaźnili się w dzieciństwie. Shimamoto, kiedy była mała, zachorowała na polio i od tego czasu miała sparaliżowaną jedną nogę. Hajime był jedynakiem, trochę rozpuszczonym i egoistycznym. Można powiedzieć, że byli zakochaną parą: po szkole godzinami słuchali razem płyt, rozmawiali i trzymali się za ręce. Potem ich drogi się rozeszły.
Hajime jest już dorosły. Ma żonę, dwójkę dzieci, prowadzi bar jazzowy. Powodzi mu się nieźle i ogólnie można go określić jako „odnoszącego sukcesy mężczyznę w średnim wieku”. I wtedy w jego życiu, po dwudziestu pięciu latach, ponownie zjawia się Shimamoto. Nie widzieli się od czasu, gdy mieli dwanaście lat. Już nie jest kaleką - miała operację i jej noga jest zupełnie sprawna. Hajime patrzy na nią zupełnie inaczej niż wtedy, kiedy słuchali razem muzyki. Teraz naprawdę dostrzega w niej kobietę. A Shimamoto najwyraźniej skrywa przed nim jakąś mroczną tajemnicę. Jest jednak przez to bardziej pociągająca. Hajime musi przemyśleć od nowa całe swoje życie i zastanowić się, czy warto ryzykować utratę pracy, dzieci, kobiety, z którą ożenił się może z miłości, ale na pewno bez namiętności - by odnowić związek z pierwszą, prawdziwą ukochaną. [edytuj opis]
"Kiedy przewróci się jedna karta, wali się cały domek. I nie ma jak się wydostać z gruzów. Dopóki ktoś nie przyjdzie i cię nie wyciągnie."
Dodał: Jagiel
Dodano: 04 V 2009 (ponad 16 lat temu)
+5-2
"Gdybym mógł zapłakać, byłoby mi lżej. Nad czym jednak miałbym płakać? Za kim? Byłem zbyt skupiony na sobie, by opłakiwać innych, zbyt stary, by opłakiwać samego siebie."
Dodał: EgoMeiMihiMe
Dodano: 28 IX 2009 (ponad 16 lat temu)
+30
"Kiedy człowiek raz się zacznie tłumaczyć, nie ma temu końca."
Dodał: EgoMeiMihiMe
Dodano: 28 IX 2009 (ponad 16 lat temu)
Przeczytawszy pierwszą słowa na okładce od razy przyszła mi na myśl inna powieść autora, mianowicie "1Q84". Kto czytał, wie dlaczego. Trochę mnie to zaniepokoiło. Jednak powieść okazała się bardzo udana. Dość banalny temat opisany w subtelny sposób, świetnie odzwierciedlono uczucia i charaktery bohaterów. Zakończenie jest bardzo ciekawe, otwarte, chociaż jest to i może trochę irytujące, ale jakże pobudzające dla wyobraźni czytelnika. Polecam serdecznie
Możesz dodawać nowe lub edytować istniejące tagi opisujące książkę. Pamiętaj tylko, że tagi powinny być pisane małymi literami oraz być dodawane pojedynczo: