Heinrich Harrer urodził się w 1912 roku w Karyntii w Austrii. Studia ukończył na uniwersytecie w Grazu, uzyskując dyplom nauczyciela geografii i sportu. Był znanym sportowcem. W 1936 roku na olimpiadzie w Monachium reprezentował Austrię w zjeździe i slalomie. W 1938 roku wraz z partnerami dokonał pierwszego przejścia słynnej z trudności północnej ściany Eigeru, co postawiło go w rzędzie najwybitniejszych alpinistów tamtych czasów. W 1939 roku wziął udział w niemieckiej wyprawie na Nanga Parbat. Wybuch wojny zaskoczył go w Indiach, gdzie po zakończeniu tej ekspedycji oczekiwał na statek do Europy. Internowany przez Anglików, podejmuje kilka prób wydostania się z obozu internowania, zakończonych ostatecznie w 1944 roku ucieczką do Tybetu - kraju wówczas niedostępnego dla Europejczyków - gdzie przebywał do 1951 roku, w ostatnim okresie jako nauczyciel i doradca młodego dalajlamy.
W następnych latach Heinrich Harrer podróżował po wielu krajach. Jedną z bardziej znanych jego podróży była rozpoczęta w styczniu 1962 roku wyprawa naukowa na Nową Gwineę. Ekspedycja ta odbiła się szerokim echem w prasie światowej, ponieważ podczas zdobywania najwyższego szczytu wyspy - Carstensz Pyramide - utraciła łączność i uważana była za zaginioną.
Heinrich Harrer jest autorem kilku książek, ale światową sławę przyniosła mu książka "Siedem lat w Tybecie" - opowieść o śmiałej ucieczce z obozu internowania, dramatycznej wędrówce przez Himalaje i pustkowia Zachodniego Tybetu oraz latach spędzonych w Lhasie w bezpośrednim otoczeniu dalajlamy. Tłumaczona na wiele języków, stała się światowym bestsellerem. [edytuj opis]
Możesz dodawać nowe lub edytować istniejące tagi opisujące książkę. Pamiętaj tylko, że tagi powinny być pisane małymi literami oraz być dodawane pojedynczo:
Oceń tę książkę:
Dodał: 