Księga raju, opublikowana po raz pierwszy w 1939 r., jest poetycką opowieścią odwołującą się do żydowskiej legendy, mówiącej, że przed narodzeniem każdy człowiek przebywa w raju.
Gdy ma się urodzić, anioł odprowadzający go na ziemię daje mu psztyczka w nos, zacierając całą pamięć o rajskim bytowaniu. Szmul Aba, bohater opowieści, przechytrzył swego opiekuńczego anioła, dzięki czemu ocalił pamięć o raju.
Jego opowieść ukazuje nam to niezwykłe miejsce i jego niebiańsko-ziemiańskich mieszkańców. [edytuj opis]