Romain Rolland

Romain Rolland (ur. 29 stycznia 1866 w Clamecy, zm. 30 grudnia 1944 w Vézelay) – francuski pisarz, ojciec powieści rzeki. Jako żarliwy działacz na rzecz pokoju, współpracy narodów oraz obrony godności ludzkiej, uczestniczył we wszystkich ważnych wydarzeniach społeczno-politycznych swojej epoki. W 1915 otrzymał literacką Nagrodę Nobla w uznaniu za "wielki idealizm jego utworów literackich, współczucie i umiłowanie prawdy, z którą opisuje różne charaktery ludzkie". Typowy bohater prozy Rollanda to człowiek na drodze do samowiedzy i doskonałości, "zmagający się z przeciwnościami losu, a mimo wszystko pełen ufności i radości życia", którego ścieżką duchową pozostaje zawsze optymizm, a celem − ostateczne zlanie się własnego ja z harmonią wszechświata. Kluczową rolę odegrała tu fascynacja autora religiami Dalekiego Wschodu oraz liczne znajomości z jej mistrzami, min. z Mahatmą Gandhim czy Rabindranathem Tagore. W swojej eseistyce wyrażał wschodni ideał wiecznego cyklu życia, tryumfu dobra w obliczu zła oraz potrzeby duchowego odrodzenia do "nowego Człowieka"; krytykował hipokryzję, nienawiść na tle religijnym oraz wszelkie formy intelektualnego zniewolenia. Romain Rolland urodził się w Clamecy, w środkowej Francji, w zamożnej rodzinie mieszczańskiej, która w 1880 przeprowadziła się do Paryża. Dzięki tej przeprowadzce Romain mógł później otrzymać staranne wykształcenie. Uczęszczał do elitarnego liceum Louis-le-Grand, wraz z Paulem Claudelem; wykazywał nieprzeciętne zdolności muzyczne, grał na pianinie. Jako uczeń liceum przeżył głęboki kryzys duchowy, w wyniku którego utracił wiarę. Po ukończeniu liceum, za namową matki podjął studia historyczne w École normale supérieure, które ukończył w 1889. Przez następne dwa lata przebywał na stypendium w Rzymie; tam zafascynowany dziełami Williama Szekspira oraz dzięki perswazji Malwidy von Weysenburg zaczął pisanie dramatów historycznych. W 1890 na krótko powrócił do Francji, a w 1892 ponownie zamieszkał w Rzymie, gdzie zajął się zbieraniem materiałów do swoich dwóch prac doktorskich: z muzykologii (Historia opery w Europie przed Lullyim i Scarlattim) i historii sztuki (Przyczyny upadku malarstwa włoskiego w XVI w.). W 1894 obronił pierwszy w historii Sorbony doktorat z dziedziny muzykologii, i objął (stworzoną specjalnie dla niego) katedrę muzykologii na tym uniwersytecie. Po uzyskaniu tytułu doktora historii sztuki wykładał również w École Normale Supérieure. W następnych Rolland latach zawarł znajomość z katolickim poetą, Charlesem Péguy, dzięki któremu zadebiutował na łamach Cahiers de la Quinzaine. Ciekawostką jest iż w 1944 pisarz odwdzięczył się Póguy za pomoc w debiucie napisaniem jego monografii. W 1913 Rolland jako autor Jana Krzysztofa otrzymał dwie prestiżowe nagrody: Wielką Nagrodę Akademii Francuskiej (1913) oraz literacką Nagrodę Nobla (1915). Ceremonia wręczenia Nagrody Nobla nie odbyła się jednak w tym roku z powodu trwania I wojny światowej, w czasie której pisarz przebywał w neutralnej Szwajcarii. Po zakończeniu wojny Rolland chwilowo zaprzestał działalności literackiej, a zajął się wystąpieniami publicznymi, w których oponował przeciw konfliktom zbrojnym państw oraz nierówności społecznej. Podobnie jak wielu lewicowych intelektualistów francuskich owego czasu, sympatyzował wówczas z nowo powstałym państwem komunistycznym, Związkiem Radzieckim, mówiąc o rzekomym "pokoju przez rewolucję". W 1927 Rolland stanął na czele Międzynarodowego Komitetu Antyfaszystowskiego. W 1931 Rollanda w jego mieszkaniu w Szwajcarii odwiedzili kolejno: Gandhi oraz Rabindranath Tagore. Kiedy wybuchła II wojna światowa prokomunistyczne wystąpienia pisarza spotkały się z surową krytyką ze strony rządu Vichy, w związku z którą Rolland przebywał w Vézelay w areszcie domowym. Zmarł w 1944 na gruźlicę w Vézelay, w wieku 78 lat. Rolland był wielkim miłośnikiem muzyki; do jego ulubionych kompozytorów należeli Louis-Nicolas Clérambault, George Frideric Handel i Ludwig van Beethoven. Napisał biografie tych trzech twórców. Współczesny mu kompozytor Richard Strauss był jego przyjacielem. Rolland utrzymywał również bliskie stosunki z Maksymem Gorkim, Rabindranathem Tagore, Hermannem Hessem oraz Mahatmą Gandhim.
[edytuj opis]