Olgierd Budrewicz

Olgierd Budrewicz (ur. 10 lutego 1923 r. w Warszawie) – dziennikarz, reportażysta, pisarz, varsavianista, podróżnik.

Syn Kazimierza Budrewicza i Emilii Elner. Uczył się w 5 Państwowym Gimnazjum (obecnie V LO) im. Księcia Józefa Poniatowskiego w Warszawie. Maturę zdał w 1942 r. na tajnych kompletach. Studiował następnie na tajnym Uniwersytecie Warszawskim (wydział prawa) i w konspiracyjnej Wyższej Szkole Dziennikarskiej. Żołnierz Armii Krajowej (pseud. Konrad), uczestnik powstania warszawskiego (zgrupowanie Żmija, obwód Żywiciel), w stopniu kaprala podchorążego. Współredagował powstańcze pismo "Dziennik Radiowy 22. Obwodu AK". Po upadku powstania przebywał w Krakowie, następnie studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim i Uniwersytecie Warszawskim (dyplom w 1946 r.).

Pracował jako początkujący reporter w działach miejskich "Tygodnika Warszawskiego" (1945-1947) i "Wieczoru Warszawy" (1946-1947). Następnie dziennikarz "Słowa Powszechnego" i Agencji Prasowo-Informacyjnej API. Od lat 50. wieloletni dziennikarz "Przekroju" (współpraca od 1953 r., członek redakcji w latach 1955-1970).

Autor wielu reportaży zagranicznych wydanych w kilkudziesięciu książkach, programów telewizyjnych, scenariuszy i komentarzy do dokumentów filmowych. Twórca publicystyki poświęconej zagadnieniom polonijnym, przewodników, publikacji podróżniczych. Autor wydawnictw poświęconych historii i współczesności Warszawy, artykułów, felietonów, szkiców i esejów dotyczących tematyki varsavianistycznej. Jest także autorem wstępów do licznych albumów.
Jego twórczość była tłumaczona m.in. na język angielski, rosyjski, niemiecki.

Od 1946 r. żonaty z Hanną z d. Kanicką (zmarła 15 maja 2010 r.). Ich córka - Ewa Budrewicz-Wałaszewska jest anglistką, m.in. tłumaczką literatury pięknej (np. Raymonda Chandlera) i reportażowej, pracuje w Instytucie Anglistyki UW i Szkole Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie.

Mieszka w Warszawie, na Żoliborzu.

Odznaczenia, nagrody i wyróżnienia:

- Medal Wojska (Londyn 1948)
- Nagroda Miasta Stołecznego Warszawy (1966, za całokształt pracy varsavianistycznej)
- Nagroda Klubu Publicystów Międzynarodowych SDP (1972, za cykl reportaży podróżniczych w tygodniku "Perspektywy")
- Złota Odznaka "Zasłużony dla m. Warszawy" (1973)
- Złoty Krzyż Zasługi (1974)
- Krzyż Armii Krajowej (1979)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1979)
- Warszawski Krzyż Powstańczy (1982)
- Krzyż Armii Krajowej (1983)
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1988)
- Krzyż Partyzancki (1995)
- Bursztynowy Motyl (2004)
- Złoty Ekran
[edytuj opis]

Przewiń: [] []