Małgorzata Kalicińska

"dzisiaj już wiem, że to tak już jest – piękno musi się przepleść z brzydotą, dobro ze złem, zdrowie z chorobą, życie ze śmiercią, żeby nie było jednostajnie i nudno."

"Wywalili mnie z boiska i nawet nie jestem już na ławce rezerwowych. Czerwoną kartkę dostałam za metrykę. Za karę, że jestem stara.
W domu nie umiałam się odnaleźć. Błąkałam się po pokojach. Łażenie po centrach handlowych nie przynosiło ulgi. Wracałam więc do domu. Brałam do rąk książkę i okazywało się, że nie umiem czytać. Przewracałam kartki, litery nie składały się w zdania... Włączałam telewizję. Koszmar. Durne memlanie, reklamy gówien, idiotyczne seriale dla półmózgów, programy dla dzieci. Siedziałam w fotelu i beczałem. Nie umiem żyć..."

"...życie na wysokim poziomie optymizmu wymaga z dnia na dzień coraz więcej wysiłku"