(ur. 24 września 1923 w Pradze, zm. 19 sierpnia 1994 w Pradze) – prozaik czeski. W swojej twórczości ukazuje człowieka zniewolonego w świecie przemocy, w scenerii drugiej wojny światowej i Holocaustu. Większość jego dzieł zawiera wątki autobiograficzne, często ukryte. Niemal we wszystkich powieściach pojawia się motyw delikatnego, słabego chłopca, żyjącego w swoim własnym świecie i tęskniącego za prawdziwą przyjaźnią. Właśnie ta, stale pojawiająca się postać cierpiącego i dręczonego chłopca jest bezpośrednio związana z osobą samego autora. Dzieła Fuksa są też czasami autobiograficzną trawestacją, na przykład Księżna i kucharka (Vévodkyně a kuchařka). Fuks jest też w swojej twórczości mistrzem maski, alegorii i aluzji. Ale są to nie tylko zabiegi stylistyczne. Autor, jako homoseksualista, musiał uciekać się do tego kamuflażu kryjąc się w ten sposób przed nietolerancją wszechobecną w czasach, w których żył i pisał. W swoich powieściach Fuks umieszczał także trudno wykrywalne żarty, często prowadził wyrafinowaną grę z czytelnikami, nieraz bardzo trudną do rozszyfrowania.