Jean Echenoz, uznany przez "Le Monde" za pisarza lat osiemdziesiątych, laureat Nagrody Goncourtów w 1999 roku, zasłynął jako autor powieści ludycznych, które posługując się tonacją pastiszu bądź parodii, odwołują się do formy powieści przygodowej, sensacyjnej, szpiegowskiej czy też czarnego kryminału. Przy fortepianie, ostatnia, dziewiąta powieść Jeana Echenoza, pod pewnymi względami odbiega od tego wzorca - to raczej przewrotne nawiązanie do Boskiej komedii Dantego, współczesna opowieść o raju, czyśćcu i piekle. Wyraźne są także odniesienia do mitu o Orfeuszu, który daremnie podąża za Eurydyką. Cierpka ironia i czarny humor, jak zawsze u Echenoza zaprawione nutą melancholii, maskują lęk przed schyłkiem życia, niespełnieniem i wieczną pogonią za czymś, czego nawet sztuka nie potrafi zaspokoić. [edytuj opis]