Irit Amiel (ur. 1931 w Częstochowie jako Irena Librowicz) – izraelska poetka, pisarka i tłumaczka polskiego pochodzenia. Urodziła się w Częstochowie w spolonizowanej rodzinie żydowskiej Librowiczów, jej przodkowie po kądzieli przybyli do Polski ok. 400 lat temu z terenów niemieckich, a po mieczu wcześniej, prawdopodobnie z Portugalii. Podczas II wojny światowej przebywała w częstochowskim getcie, z którego udało jej się wydostać i dzięki aryjskim papierom i pomocy Polaków doczekała końca wojny. Jej rodzice i najbliższa rodzina zginęła w Treblince. Po wojnie, za namową Icchaka Cukiermana przyłączyła się do organizacji Bricha i w 1947 roku nielegalnie wraz z grupą młodzieży przedostała się do Palestyny. Początkowo mieszkała w kibucu, a obecnie w Tel Awiwie, ma 6 wnuków. Zadebiutowała w 1994 roku tomikiem wierszy w języku hebrajskim pt. Egzamin z Zagłady, które w tym samym roku ukazały się także w języku polskim. W latach 1995 i 1998 wydała kolejne wiersze. W Polsce ukazały się jej trzy tomiki poetyckie: Egzamin z Zagłady (1994, 1998) Nie zdążyłam (1998) oraz Wdychać głęboko (2002), w których porusza problem Holocaustu. Temu samemu tematowi poświęcony jest jej zbiór opowiadań Osmaleni (1999), który w 2000 roku nominowano do nagrody literackiej Nike. W 2008 roku ukazał się kolejny tom prozy Amiel – Podwójny krajobraz. Utwory Irit Amiel drukowano m.in. w Midraszu, Słowie Żydowskim, Czasie Kultury, paryskiej Kulturze i Zeszytach Literackich. Z polskiego na hebrajski przetłumaczyła m.in. utwory Marka Hłaski, Henryka Grynberga, Hanny Krall i Wisławy Szymborskiej. Z hebrajskiego na polski przełożyła wiersze współczesnych poetów izraelskich i wydała je w autorskiej antologii. [edytuj opis]
Oceń twórczość tego autora:
Dodał: 
