Irena Jurgielewiczowa

Opis

Irena Jurgielewiczowa, właściwie Irena Jurgielewicz z.d. Drozd (ur. 13 stycznia 1903 w Działoszynie koło Wielunia, zm. 28 maja 2003 w Warszawie) – powieściopisarka, pedagog, autorka wielu książek dla młodzieży oraz wykładowca w Wolnej Wszechnicy Polskiej. Była żoną malarza Mieczysława Jurgielewicza. Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim. W 1928 uzyskała stopień doktora za rozprawę "Technika powieści Stefana Żeromskiego". Studiowała pedagogikę na WWP. Debiutowała w 1933 na łamach czasopisma "Wiedza i Życie" jako eseistka. W okresie okupacji brała udział w tajnym nauczaniu uniwersyteckim. Była żołnierzem AK. Po powstaniu warszawskim przebywała w obozie jenieckim. Do kraju wróciła w 1946. W latach 1947-1950 prowadziła wykłady na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1950–1954 była kierownikiem literackim Państwowego Teatru Nowej Warszawy. Pracę zawodową rozpoczęła jako nauczycielka. Była członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Początkowo pisała utwory dla dzieci najmłodszych – "Historia o czterech warszawskich pstroczkach" (1948) to jej debiutancka książka. Potem ukazały się m.in.: "O chłopcu, który szukał domu" (1957), "Kajtek, warszawski szpak" (1958), "Jak jeden malarz chciał namalować szczęśliwego motyla" (1960). Wielką popularność wśród czytelników i uznanie krytyki zyskały psychologiczne powieści dla młodzieży, takie jak: "Niespokojne godziny" (1964), "Wszystko inaczej" (1968), "Inna?"(1975)"Ważne i nieważne" (1971), a przede wszystkim "Ten obcy" (1961). Książka ta została umieszczona w 1964 na Liście Honorowej im. H. Ch. Andersena i przetłumaczona na wiele języków. Na wniosek dzieci otrzymała Order Uśmiechu.

Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Irena_Jurgielewiczowa

[edytuj opis]

Przewiń: [] []