Pechowa laska.

Po przeczytaniu prawie pięciu tysięcy stron Bolesława Prusa, myślałem że zostały mi już tylko Emancypatki i jakieś słabsze szkice.

Jakże się myliłem. W tej noweli poznajemy Pana Wesołowskiego i jego kij. Nasz bohater to niezły gagatek. Jest osobą majętną ma żonę i 35 lat pożycia z nią, troje dzieci, ale nie zajmuje się niczym pożytecznym. Życie upływa mu pod znakiem małych przyjemności, często nieetycznych jak romansik z niewinną sklepową.

Mówi to nam wiele jak zachowywali się ludzie majętni tamtych czasów. Byli często egoistami, myślącymi o własnym dobrze, stawali do pojedynków czemu winne były błahostki jak pomylenie pary kaloszy.
Dużo pili, wystawnie jedli, życie było tak lekkie.
A kij czyli jego laska jest jak dla mnie rekwizytem nie do zapomnienia, ma czarną główkę murzynka która robi miny i posiada dwoje oczu. I jest rzeczą na którą można zwalić każde niepowodzenie i błąd.

Zastanawiający jest motyw powracającego snu Ludwika Wesołowskiego o spadaniu. To spadanie symbolizuje ogólny regres Polaków. Jak wiadomo byliśmy wtedy pod zaborami i takich Wesołowskich było więcej.

Dodam jeszcze że Nowela jest znakomicie skonstruowana, jak rosyjskie babuszki, z jednej wychodzi druga część i tak dalej.