Samotność w Sieci

Powieść aktualna. Powieść XXI wieku. Określenie to przewija się na rynkach literackich. Świadomość, iż świat rozwija się w błyskawicznym tempie bardzo silnie oddziałuje na współczesnych artystów i twórców. Pozostawiając literaturę fantastyczną na zupełnie innej półce, za co mam nadziej nikt się nie obrazi, można zauważyć, że w wielu przypadkach istotą stało się ukazanie życia poszczególnej jednostki w XXI wieku, w dobie postępu technologicznego, komputerów, świata bez granic, świata idealnego. Zapewne wszystko byłoby idealne, gdyby nie maleńki szczegół, a mianowicie to frapujące i nękające człowieka pytanie: co jest w życiu naprawdę ważne. „Samotność w sieci” autorstwa Janusza Leona Wiśniewskiego odkrywa jedną z najprawdziwszych prawd o człowieku.

Skupiając się na książce nie wolno zapomnieć o tych, bez których pozycja w ogóle mogłaby się nie ukazać. Wydawnictwo Czarne, Wydawnictwo Prószyński i Spółka zasługują na pochwałę za ramówkę i sposób wydania. Książka wyróżnia się doskonałą okładką i przemyślaną koncepcją paginy oraz wewnętrznej grafiki, która oddziałuje wizualnie na czytelnika. Przejrzysty druk i odpowiednia czcionka powodują, iż czytanie nie męczy a w połączeniu z treścią nie pozwoli czytelnikowi zasnąć ze zmęczenia.

Autor posłużył się jak dotąd rzadko spotykaną, aczkolwiek stosowaną metodą podziału akcji na świat przedstawiony z perspektywy kobiety oraz mężczyzny wraz z ich emocjami i wspomnieniami. Generalnie język jest przystępny i prosty, aczkolwiek czasami zdarza się autorowi zbytnio zagłębiać w naukową nomenklaturę, co w rzeczywistości nie stanowi atrakcyjnego dodatku. Książka w głównym wątku traktuje o znajomości Jego i Jej w wirtualnym świecie poczty elektronicznej i pogawędek na czacie. Autor rozwija wątek wiodący zbyt wolno skupiając się niejednokrotnie na rzeczach zbędnych, wątkach pobocznych, których racji bytu nie można podważyć, ale jest ich stanowczo za dużo. Stanowią one zbyt duży obszar książki. Czytelnika interesuje kwestia główna, zasadnicza, od której nie można się oderwać, dlatego nadmiernie występujące wątki poboczne mogą powodować zniecierpliwienie i wręcz momentami drażnić.

„Samotność w sieci” jest powieścią realistyczną i umiejętności właściwego postrzegania świata nie można autorowi odmówić. Wiśniewski zauważa, że ludziom w dzisiejszych czasach brakuje domowego ciepła i miłości, co nieraz rodzi dramaturgię. Książka ma w sobie tyle smutku i bólu, co „Ballada bezbożna” Rafała Wojaczka, do którego autor odwołuje się na kartach powieści. Jest to powieść o pustych, otwartych sercach, które zamknięte są w świecie wypełnionym nieustannym wyścigiem szczurów, chęcią posiadania, karierą i wyuzdanym pożądaniem. Serca te mogą swobodnie oddychać tylko w niezmierzonym wszechświecie wirtualnym, który składa obietnice bez realnego pokrycia. Mimo to, ten świat jest im bliższy i pełen życia. Fakt, iż pozostawia smutek i żal nie jest tak bardzo istotny, jak wspaniałe wspomnienia z tego właśnie świata, ponieważ bez względu na materialną egzystencje – to właśnie przeżycia, emocje są prawdziwe i będą dostarczały uśmiechu na ludzkich twarzach. Istnieje jednak pewna ważna reguła; „wspomnienia należy zachować, lecz nie można nimi żyć.”

Warto sięgnąć po tę książkę i przekonać się samemu.

Łukasz Michalski