Felietony Grocholi

Niektórzy mówią, że powieści Katarzyny Grocholi to literatura dla gospodyń domowych. Hmmm… No jeśli tak, to pewnie zaliczam się do tego grona, choć pracuję, bo Grocholę bardzo lubię. Pisze lekko i dowcipnie, po prostu od serca – uwielbiam Judytę i jej perypetie.

„Trochę większy poniedziałek” był dla mnie zaskoczeniem – nie spodziewałam się zbioru felietonów. Dodam jeszcze, że nie przepadam za krótkimi formami literackimi, bo czuję niedosyt i z reguły po nie, nie sięgam. Tym razem zrobiłam wyjątek i … świetnie się bawiłam.

Na najnowszy tomik Katarzyny Grocholi składa się zbiór felietonów napisanych na przestrzeni kilku ostatnich lat. To krótkie, zabawne opowiadanka z życia wzięte. Napisane charakterystycznym dla Grocholi językiem, zabawnym, chwilami sarkastycznym, ale zawsze lekkim i przyjemnym w odbiorze.
To krótkie historyjki na każdy dzień tygodnia czy miesiąca. Można po nie sięgać w dowolnej chwili i czytać je partiami. Na pewno poprawią Wam humor i wywołają uśmiech.
Kilka z nich znalazło swoje odzwierciedlenie w rozszerzonej formie w książkach Grocholi, w tym słynna scena z telefonami od rodziców pod hasłem „śpisz już ? dlaczego nie śpisz?”, czy też znane z opowieści o Judycie, konwersacje z Ulą, jej przyjaciółką. Mnie bawiły konwersacje damsko-męskie, gdzie wnioski nasuwały mi się same – jednak kobiety są z Wenus, a mężczyźni z Marsa.

Katarzyna Grochola, swoje spostrzeżenia z otaczającego ją świata i ludzi, umieszcza w swoich książkach. Lubię po nie sięgać, bo są bardzo prawdziwe. Każdy z nas ma obok siebie taką Judytę czy Ulę – pozostaje kwestia, czy chcemy to zauważyć.
Książki Grocholi są ciepłe i sympatyczne w odbiorze – zawsze z przyjemnością po nie sięgam, a do niektórych często wracam.


http://markietanka-mojeksiazki.blogspot.com/2013/06/troche-w...