Choć nie udało mi się jeszcze sięgnąć po pierwszy tom, to drugi jest całkiem ciekawy i wydaje mi się, że można go czytać bez znajomości wcześniejszej historii.
Razem z Kociołkiem i jego ekipą wyruszymy do tytułowej Głodnej Puszczy, by wykonać kolejną misję. Czy zakończy się sukcesem? Kogo bohaterowie spotkają na swojej drodze? I czy wszystko potoczy się zgodnie z planem?
Z góry przyznaję, że nie do końca przepadam za tego typu humorem. Czasami mnie bawił, czasami dosyć irytował. Jest to bardziej książka dla rozrywki, która pozwala odpocząć od cięższej literatury. Jednak na pewno nie nadaje się dla każdego. Najbardziej powinna przypaść do gustu fanom Wiedźmina.
W każdym razie sam pomysł na fabułę jest świetny. Bohaterowie, którzy otrzymali misję, a po drodze spotyka ich jeszcze wiele przygód to klasyka. Tutaj dodatkowo można liczyć na nieco baśniowe klimaty, wspomniany humor, a przede wszystkim postacie wyjęte z fantasy. Spodobało mi się to, że Mortka wziął znane postacie (np. elfy, krasnoludy, trolle) i przedstawił je nieco po swojemu. Nadał im inny charakter niż znamy, przedstawił w nieco innych okolicznościach, a jednocześnie pozwolił im zatrzymać niektóre cechy, jakie zostały już opisane w literaturze.
Jest to książka, po którą warto sięgnąć dla rozrywki i która może pomóc w zrelaksowaniu się i oderwaniu od szarego dnia.
Spokój jest jak kotleciki w sosie grzybowym: zdecydowanie zbyt szybko się kończy.
Do karczmy Edmunda zwanego Kociołkiem potajemnie zjeżdżają książęta, by radzić nad przyszłością Doliny. Ostatnio trolle z Głodnej Puszczy wydają się nad wyraz aktywne, a jedyny człowiek, który umie z nimi gadać – rycerz Pogorzałek – gdzieś w owej puszczy zaginął. Kociołek nie ma najmniejszej ochoty, by służyć możnym...
Ocena czytelników: 5 (głosów: 1)