Tak wygląda przeciętność.

"Krwiożerczy karnawał" jest powieścią przeciętną, raczej nie ciekawą.
Autor nie umiał stworzyć napięcia, ale za to czasem mogłem się trochę pośmiać.

Tym razem trójka sierot Baudelaire, trafia do Gabinetu Osobliwości, przebierając się za dziwadła.
Klaus i Wioletka wchodzą w jedne spodnie należące do Hrabiego Olafa udając osobę dwugłową, natomiast Słoneczko udaje wilczura, mieszcząc się w brodzie tegoż samego łotra.
Gabinetem Osobliwości zarządza Madame Lulu, osoba fałszywa i uległa, która robi wszystko by zadowolić innych, nie ważne czy to złe czy dobre osoby.

Tak więc akcja toczy się w zapuszczonym cyrku wokół którego rozciąga się pustkowie zwane uroczyskiem.
Jak zwykle Słoneczko jako że jest jeszcze właściwie niemowlakiem, nie wypowiada się w sposób artykułowany. A autor tłumaczy te "słowa" na wiele nieraz skomplikowanych słów. Co ciekawe rodzeństwo doskonale je rozumie.

Raczej nie polecam tej krótkiej niespełna trzystu-stronicowej książki.