Los przynosi niespodzianki

Pomyśleć, że był taki czas - całkiem zresztą niedawno - kiedy nie miałam pojęcia o istnieniu pisarki Karoliny Wilczyńskiej. Kiedy całe rzesze czytelniczek zachwycały się Stacją Jagodno czy też Nataszą, ja cichutko sobie przyrzekałam poznać wreszcie książki, o które było tyle szumu. I kiedy już realnie zetknęłam się z twórczością autorki... cóż, przepadłam i czytam teraz kolejne powieści Dlaczego tak mnie kuszą? Odpowiedzi szukajcie w recenzji.

Miłka (właściwie to Ludmiła, ale woli Miłka) po obronie pracy magisterskiej dwa lata temu wróciła do rodzinnego Buska-Zdroju, by pracować w pensjonacie rodziców. Zawsze to pewne pieniądze i zero stresu, że zostanie zwolniona. Jest to spokojna dziewczyna, która unika konfliktów, uwielbia spacery po Parku Zdrojowym a zarobione pieniądze wydaje na książki! Najbardziej lubi powieści o kobietach, które radzą sobie w trudnych sytuacjach. Czy będzie potrafiła wyciągnięte z tych historii wnioski zastosować w swoim życiu, gdy nadejdzie taka potrzeba?

A jak wiadomo, los zsyła nam niespodzianki w najmniej spodziewanym momencie... Tym razem pod postacią choroby ukochanej babci Heli, która znalazła się w szpitalu i czując nadchodzące ukojenie, pragnie wyznać Miłce tajemnicę. Nie chce zabierać jej do grobu... Po słowach staruszki dziewczyna czuje ból, smutek, żal a nawet gniew! Jak mogli ją tak okłamywać przez tyle lat?! W jednej chwili świat budowany przez dwadzieścia osiem runął... Nikomu nie przyznała się, że wie. Zaraz po pogrzebie babci wyjechała do Kielc, gdzie zamierza zbudować swoją nową przyszłość odcinając się jednocześnie od tych wstrętnych kłamców.

To właśnie walka z układaniem codzienności stanowi większość kart powieści. Niewiele pomaga fakt, że dziewczyna zna miasto, bowiem tutaj studiowała. Jak od ręki znaleźć mieszkanie, pracę... ? Łatwo nie będzie, o czym przekonacie się sięgając po lekturę. Za sprawą kota, Miłka skieruje swoje kroki do tytułowej 'Kawiarenki za rogiem' gdzie spotka kilkoro niezmiernie oryginalnych postaci. Czy się polubią? Czy dziewczyna poradzi sobie z organizacją życia i pracy?

Dobre serce bohaterki zostanie wielokrotnie wystawione na próbę. Będzie walczyła o zmianę sposobu traktowania staruszki przez Tymona; ucieszą ją chwile spędzane z małym Frankiem, zaboli to, że przestaje jej wierzyć najlepsza przyjaciółka Agnieszka, aż wreszcie zostanie zmuszona do konfrontacji ze stalkerem. Czy będzie w stanie zadbać o swoje bezpieczeństwo? Jak bardzo zniewolą ją strach, bezradność i poczucie zagrożenia?

Miłka w trzy tygodnie przeżyła więcej, niż w swoim dotychczasowym życiu. Poznała Remka, który również mnie zachwycił swymi odzywkami; dziesięcioletniego Franka znającego lek na smutek; wesołego i sympatycznego Bogdana, wróżkę Werę z niezwykłą aurą; zmieniła podejście Tymona do wielu spraw. Czy los wreszcie podaruje jej trochę słonecznych dni?

Książki Karoliny Wilczyńskiej są nie tylko ciepłe, ciekawe, tajemnicze i każda niesie ze sobą coś, co można wykorzystać w życiu. Osobiście dla mnie mają jeszcze jeden plus - miejsce akcji. Autorka umieszcza swych bohaterów z reguły w Kielcach, w którym mieszkałam przez pięć lat studiów i o wielu opisywanych miejscach mam pojęcie, miło jest powrócić do nich, choćby na kartach książki. Zaś "Życie na zamówienie..." rozpoczyna się w Busku-Zdrój, które nie dość że leży jeszcze bliżej mojego rodzinnego domu niż Kielce (wielokrotnie tam bywałam a nawet sukienkę na studniówkę właśnie w Busku kupiłam) to jeszcze znam je od strony uzdrowiskowej - od chwili gdy zachorowałam na RZS wielokrotnie zażywałam kąpieli siarczkowych. Niezwykle sympatyczne miasteczko oraz dwa - stary i nowy - Parki Zdrojowe z biegającymi wciąż wiewiórkami.
Tym milej czytać o znajomych miejscach i przeżywać pobyty w nich na nowo, prawda?


Podsumowując - powieść z najnowszej serii Wilczyńskiej Kawiarenka za rogiem to bardzo mądra i pełna emocji historia o tym, że życie jest nieprzewidywalne. Czasami jednak zwycięża dobre serce i wrażliwość, choć wszelakie kłamstwa, utraty, zazdrość czy obojętność będą walczyły o palmę pierwszeństwa. Trzeba jednak wierzyć, że miłość istnieje nawet jeśli jej nie widzimy a los podsunie nam nie tylko gorzką kawę, ale może czasem poda też do niej cukier? Wyśmienita uczta literacka, którą się otuliłam jak ciepłym kocem a fakt, iż tajemnica wyjawiona przez babcię się nie wyjaśniła sprawia, że nie mogę doczekać się na drugi tom tej serii.



recenzja pochodzi z mojego bloga: http://czytelnicza-dusza.blogspot.com/