Wyjątek potwierdza regułę.

Pierwszy tom Kronik Wampirów. Jestem za złotą zasadą, że pierwsza książka tomu/sagi/cyklu/trylogii jest zawsze najlepsza, ale od każdej zasady jest wyjątek. Takim przykładem jest właśnie "Wywiad z Wampirem".
Nie można odmówić Anne Rice, złego języka, oj nie. Ośmielę się napisać, że język to ma naprawdę dobry, zresztą co do jej kunsztu nie mam rzadnych zastrzeżeń. Nie zmienia to jednak faktu, że właśnię tą książkę czytałam najdłużej w całym moim życiu [2 miesiące] i zapewne się domyśleliście, że bardzo mi się dłużyła. Okropnie długie opisy krajobrazów, budynków i emocji były wyczerpujące. Dodatkowo mało dialogów które tak lubię. Akcja posuwała się w tempie żółwia przebranego w zbroję.

Oczywiście, plusów też jest kilka. Jak wcześniej wspominałam, pani Rice ma świetny język. Opisy życia-nie-życia były naprawdę mądre i dały mi do myślenia. Postacie natomiast intrygowały, były niezwykle barwne.
Polecam. Przeczytajcie tą książkę jeśli lubicie wampiry. To jest fundament!