"Trzy dni po wyzwoleniu Buchenwaldu ciężko się rozchorowałem: jakieś zatrucie. Przenieśli mnie do szpitala, gdzie spędziłem dwa tygodnie na granicy życia i śmierci.
Któregoś dnia zebrałem siły i wstałem. Chciałem przejrzeć się w lustrze, które wisiało na przeciwległej ścianie. Nie robiłem tego od czasów getta. Nie pamiętałem już, jak wyglądam.
Z głębi lustra spoglądał na mnie trup.
Nigdy nie zapomnę tego, co ujrzałem wówczas w jego oczach." |
Crazy342 dodał: 27 VII 2010, 17:10:36 |
głosy: +3 | -0 |
|
"Dwóch dorosłych już nie żyło. Zwisały im z ust opuchnięte, zsiniałe języki. Ale trzeci sznur wciąż jeszcze sie kołysał: chłopiec był tak lekki, że ciągle jeszcze żył...
Ponad pół godziny walczył ze śmiercią, konając na naszych oczach. A my jak zwykle musieliśmy patrzyć mu prosto w twarz. Kiedy przechodziłem przed nim, wciąż żył. Miał jeszcze różowy język i przytomne oczy.
Usłyszałem za sobą jeszcze raz ten sam męski głos, który raz jeszcze zapytał:
- Gdzie jest Bóg, gdzie On jest?
Na co jakiś głos w środku mnie odpowiedział:
- Jak to gdzie? Tu, wisi na szubienicy..." |
Crazy342 dodał: 27 VII 2010, 17:03:02 |
głosy: +3 | -0 |
|
"Powietrze przeszył jak sztylet rozkaz:
- Czapki zdjąć!
Dziesięć tysięcy więźniów oddało cześć zmarłemu.
A potem caly obóz, blok po bloku, musiał przemaszerować przed powieszonym i patrzyć na jego zgasłe oczy i zwisający język." |
Crazy342 dodał: 27 VII 2010, 16:56:36 |
głosy: +0 | -0 |
|
"Nigdy nie wybaczę światu, że tak mnie odczłowieczył, że zrobił ze mnie kogoś całkiem innego, że obudził we mnie diabła, wyzwolil najniższe uczucia, najdziksze instynkty." |
Crazy342 dodał: 27 VII 2010, 16:51:51 |
głosy: +0 | -0 |
|
"Słyszałem jego głos, rozumiałem, co mówi, i byłem świadom tragizmu sytuacji, a jednak się nie ruszyłem.
To było jego ostatnie życzeie-chciał, bym przy nim był kiedy będzie konał, gdy jego dusza wyrywać się będzie z umęczonego ciała-a ja życzenia nie spełniłem.
Bałem się.
Bałem sie, że mnie pobiją.
Dlatego byłem głuchy na jego płacz.
Zamiast machnąć ręką na swoje parszywe plugawe życie, pójść do niego, wziąć go za rękę, pocieszyć, pokazać, że nie jest sam, że jestem przy nim, że czuję jego ból, nie zrobiłem nic." |
Crazy342 dodał: 27 VII 2010, 16:49:49 |
głosy: +0 | -0 |
|
"Był jednym z nich! Widział, jak jego matka, młodsza siostra, wszyscy bliscy z wyjątkiem ojca znikali w piecu, w którym palono żywymi ludzmi. Dzień w dzień był świadkiem udręki, agonii i wreszcie śmierci ojca. I to jakiej śmierci!" |
Crazy342 dodał: 27 VII 2010, 16:42:11 |
głosy: +0 | -0 |
|
"-Strój zmienia naturę człowieka,a moja mi odpowiada-mruknął na widok mego zdziwienia i sam z kolei zdziwił się,patrząc na moją złociście połyskującą głowę." |
Mokka dodał: 27 VII 2010, 14:19:48 |
głosy: +4 | -0 |
|
"Kochankowie nie mogli żyć ani umrzeć jedno bez drugiego. W rozłączeniu nie było to życie ani śmierć, ale i życie, i śmierć razem." |
DianaDelryn dodał: 26 VII 2010, 22:11:28 |
głosy: +2 | -0 |
|
"- Jaką wartość ma to, co robimy?
- Samo działanie jest wartością" |
Natalia17789 dodał: 26 VII 2010, 21:59:06 |
głosy: +18 | -1 |
|
"...Bo nie można się kłócić ze wszystkimi głupcami tego świata. Łatwiej ustąpić, a potem ich oszukać, gdy nie zwracają na ciebie uwagi." |
Natalia17789 dodał: 26 VII 2010, 21:57:59 |
głosy: +13 | -0 |
|