Charakterystyka postaci Eryk (Duch Opery)

Kompozytor, iluzjonista i architekt posiadający nieprawdopodobnie bystry umysł i głos. Oszpecony przypominał żywego trupa – jego oczy wyglądały jak czarne punkciki w oczodołach, nie miał nosa ani części górnej wargi. Wątła sylwetka przypominająca szkielet z naciągniętą nań skórą dopełniła wizerunku. Według Persa Eryk urodził się w środkowo-wschodniej Europie. Przez jakiś czas przebywał w Indiach, gdzie nauczył się posługiwać lassem z kocich jelit, którego niejednokrotnie używał do zaduszania ludzi. Z Indii przybył do Persji. Spędzony tam czas Pers nazywa: różowymi godzinami w Mazenderanie. Przebywał tam na usługach sułtanki którą uczył posługiwać się lassem. Wybudował dla niej specjalną komnatę tortur, którą odtworzył w podziemiach opery. Specjalnie dla szacha przebudował pałac zmieniając go w istny labirynt (najeżony pułapkami) znany tylko władcy. Szach był tak zachwycony, że kazał zabić Eryka, aby nigdy nie stworzył nic piękniejszego i groźniejszego. Persowi zrobiło się szkoda Eryka i dzięki podstępowi pomógł mu uciec, a szachowi pokazał ciało znalezione na plaży. W ten sposób Eryk trafił do Paryża, gdzie został architektem opery, którą później zamieszkiwał. Tam zakochał się w Christine i co noc uczył ją śpiewu popadając w coraz większe szaleństwo. Podczas jednej z arii „Fausta” porwał śpiewaczkę i zmusił, aby została jego narzeczoną (w zamian darował życie Raulowi i Persowi). Widząc jak bardzo Christine kocha wicehrabiego uwolnił ich oboje. Sam zmarł w kilka tygodni później. Jego największym dziełem miał być „Don Juan Triumfujący”