Składające się na tę książkę ujęcia postaw estetycznych siedmiu poetów (Bolesława Leśmiana, Jarosława Iwaszkiewicza, Tadeusza Peipera, Juliana Przybosia, Adama Ważyka, Władysława Sebyły i Józefa Czechowicza) podporządkowane są szerszej perspektywie. Autorka eksponuje uwikłanie utworu literackiego w nierozstrzygalne napięcie między "być" (autonomicznym dziełem sztuki, artefaktem) a "znaczyć" (przez odsyłanie do tak czy inaczej pojmowanej rzeczywistości) jako jeden z kluczowych wątków dyskursu estetycznego, rozwijanego w obrębie nowoczesnej autorefleksji literackiej. Z tego punktu widzenia konfrontacja postaw estetycznych siedmiu wybitnych poetów Dwudziestolecia Międzywojennego odsłania niejawny "podskórny" i nierzadko dramatyczny dialog poetyckich racji, regulowany zarówno osobistymi wyborami twórców, jak i usytuowaniem polskiej poezji wobec doświadczeń literatury europejskiej. [edytuj opis]
Czytelnicy tej książki polecają
Niestety zbyt mało osób przeczytało tę książkę, aby móc polecić Ci inne publikacje.
Możesz dodawać nowe lub edytować istniejące tagi opisujące książkę. Pamiętaj tylko, że tagi powinny być pisane małymi literami oraz być dodawane pojedynczo:
Oceń tę książkę:
Dodał: 