Doktor Glas postrzega społeczeństwo jako uwikłane w steatralizowane życie, gdzie obowiązuje bezustanne udawnie kogoś innego. A głupota, iluzje, maski i pozy - to typowe rekwizyty filistrów. Swoje refleksje notuje w pamiętniku, który staje się wyzwaniem rzuconym mieszczańskiej hipokryzji. A też wnikliwym i ponadczasowym studium o kondycji człowieka. [edytuj opis]